Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Ρωμανός Γιώργος Πολιτική / Δοκίμια / Ανάβαση μετά την καταστροφή

_____________________________________________________


Γιώργος Ρωμανός

Ανάβαση μετά την καταστροφή
Η τελευταία ευκαιρία, πριν τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012

ταν το ατσάλι του μαχαιριού χτυπάει με δύναμη την πέτρα, ή το μαχαίρι θα σπάσει ή η πέτρα θα ανοίξει. Έτσι, σκληρή και συγκρουσιακή θα είναι η εποχή που ξεκινάει στη χώρα μας, μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012. Εποχή ανελέητη. Γιατί, σκληρά και ανελέητα ήταν τα λάθη του δικομματισμού, και παρά την αντίσταση εκείνων που δεν συμμετείχαν στα πολιτικά και κοινωνικά εγκλήματα της Μεταπολίτευσης.
Λέγεται πως ζούμε σε καιρούς αβεβαιότητας. Και όμως, υπάρχουν κάποιες απόλυτες βεβαιότητες, που θα κρίνουν το μέλλον λαού και χώρας. Ας τις δούμε μία προς μία.
Εκλογές. Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, μόνο σε μία περίπτωση μπορεί να συγκλονίσει τη χώρα και τους ξένους Επικυρίαρχους, να σημάνει αλλαγή και νέο ξεκίνημα για την Ελλάδα: Αν το ποσοστό που θα λάβει το Μνημονιακό μπλοκ, θα είναι αθροιστικά κάτω από 35%. Δηλαδή, αν δεν καταφέρει το Σύστημα να αυτοοργανωθεί ξανά και δεν ορκίσει μια ακόμη δοτή κυβέρνηση. Αυτό όμως, εξαρτάται από πέντε κατηγορίες ψηφοφόρων. Οι οποίες είναι:
α. Οι ξενόδουλοι δωσίλογοι, υπηρέτες συμφερόντων ξένων χωρών, που και σήμερα δρουν ανεξέλεγκτα. Δείγματα τέτοιων ατόμων, που αποκαλύφθηκαν, είτε φυγοδικούν στο εξωτερικό είτε δεν έχουν δικαστεί ακόμη.
β. Οι εθελόδουλοι κομμάτων, οι επαγγελματίες οπαδοί, που πρώτα βάζουν το κόμμα, τον εαυτό τους, και μετά το λαό και τη χώρα.
γ. Οι συναισθηματικά ανώριμοι, φοβικοί. Οι από εμμονή, «κολλημένοι» σε στερεότυπα της δεκαετίας του ’50. Όσοι αυτοηδονίζονται κοιτώντας την τηλεοπτική εικόνα του αναλώσιμου, καταστροφικού αρχηγού τους, χωρίς να ρίχνουν ούτε μια ματιά έξω στην κοινωνία, στον ρημαγμένο λαό και την κατεστραμμένη χώρα.
δ. Οι διανοητικά ανεπαρκείς. Οι άνθρωποι που έχουν αυτοαποκλειστεί από τα γεγονότα, είτε λόγω μη πληροφόρησης είτε γιατί η ψυχική και κοινωνική τους κατάσταση δεν το επιτρέπει.
ε. Όλοι οι υπόλοιποι. Σ’ αυτούς ανήκει το μικρό, αλλά ανθεκτικό ποσοστό των ασυμβίβαστων στον στυγνό, καταστροφικό Κυβερνητισμό της Μεταπολίτευσης, τα 38 χρόνια που πέρασαν. Εδώ, αθροίζεται επιπλέον και το 40%, περίπου, που εγκατέλειψε τον πάλαι ποτέ δικομματισμό, του 80% – 85%.
Δυστυχώς, το 40% της αποσκίρτησης από τον δικομματισμό δεν φτάνει. Το κρίσιμο όριο είναι οι ψήφοι, δωσιλογικής πρακτικής και εθελόδουλης παράδοσης του τόπου, να πέσουν κάτω από το 35%. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η δουλεία της χώρας, η καταστροφή του λαού, για άγνωστο αριθμό μελλοντικών γενεών, θα είναι ανάλογες του ποσοστού δωσιλογικών κυβερνήσεων και των δεσμεύσεών τους.
Το χρέος. Επόμενη, απόλυτη βεβαιότητα είναι το χρέος, το οποίο μας περιμένει την 7η Μαΐου 2012, την επαύριο των εκλογών. Το ακριβές ποσό χρέους, σήμερα, δεν είναι απολύτως γνωστό. Διότι, μεταλλάσσεται, ανατοκίζεται, πολυμερίζεται με διαφορετικά επιτόκια, αναλόγως χρονικής διάρκειας. Και μετατίθεται, για τα επόμενα 20, ή 30, ή 40 χρόνια; Άγνωστο.
Πρόβλημα χωρίς πάτο, είναι σήμερα και τα πακέτα των δισεκατομμυρίων που χαρίζονται στις ελληνικές(;) τράπεζες, τα οποία εδώ και τρία χρόνια, ποτέ δεν τους επαρκούν. Μέχρι σήμερα, τους έχουν δοθεί 128 δις (αν είναι μόνο τόσα…), χωρίς αυτές να έχουν ανταποδώσει ούτε ένα ευρώ, για τις ανάγκες λαού και χώρας. Σημειώνεται ότι θα λάβουν 18 δις, με την τελευταία πράξη νομοθετικού περιεχομένου, της «κυβέρνησης» Παπαδήμου, Βενιζέλου, Σαμαρά, που υπογράφτηκε, την Τετάρτη, 2 Μαΐου 2012, δηλαδή, 4 ημέρες πριν από τις εκλογές.
Ας πούμε λοιπόν, ότι το χρέος της χώρας είναι σήμερα, κατά προσέγγιση, περί τα 400 δις, μετά την αφαίρεση των 100 (;) δις του Psi.
Εδώ υπάρχουν δύο ερωτήσεις: α. Ποιος άνθρωπος, με στοιχειώδη λογική, που δεν είναι δωσίλογος ή εθελόδουλος, μπορεί να ισχυριστεί ότι οι Έλληνες, ως φυσικά πρόσωπα, δανείστηκαν ποτέ αυτά τα χρήματα; και β. Είναι ποτέ δυνατόν, στον αιώνα τον άπαντα, να τα εξοφλήσουν;
Και κάτι κρίσιμο. Η κυβέρνηση Ομπάμα, το 2009, «έκοψε» χρήμα: 1,3 τρις (τρις, όχι δις) δολάρια, και το έδωσε στις αμαρτωλές αμερικάνικες τράπεζες, με επιτόκιο 0,01 %. Από τον Οκτώβριο του 2011 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2012, ο αρχιτραπεζίτης της Ε.Κ.Τ, κ. Ντράγκι, έδωσε στις ευρωπαϊκές τράπεζες 1 τρις, με επιτόκιο 1%. Αντίθετα, τα κράτη της Ευρώπης, Πορτογαλία, Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, κ.ά., δανείζονται με επιτόκιο 4,5%–6,8%, τουλάχιστον. Αυτό, για το παγκοσμιοποιημένο τραπεζικό σύστημα, σημαίνει επιτόκιο 45000%-68000% μεγαλύτερο από εκείνο της κυβέρνησης Ομπάμα, και 450%–680% μεγαλύτερο του επιτοκίου Ντράγκι. Και δύο ερωτήματα: α. Γιατί δεν είναι επαχθή τέτοια επιτόκια, που συσσώρευσαν το ελληνικό «χρέος», και β. Από ποιο ύψος επιτοκίου αρχίζει η τοκογλυφία στην Ευρώπη και στο Δ.Ν.Τ; 
Ας το ξεκαθαρίσουμε: το τερατώδες ποσό του ελληνικού «χρέους», 400 δις, είναι επίπλαστο, σχεδόν στο σύνολό του, και μάλιστα με αυτό που οι δωσίλογοι προσέθεσαν μέσα από τα Μνημόνια της τελευταίας τριετίας. Και, δεν υπάρχει καμία! περίπτωση να εξοφληθεί ποτέ! Η προσεκτική μελέτη μας, για τις σχέσεις δραχμής – ευρώ – δολαρίου, στις δεκαετίες 1960, 1970, και ειδικά μετά το 1974, καταλήγει πως το πραγματικά οφειλόμενο χρέος της Ελλάδας δεν πρέπει να ξεπερνά, σήμερα, τα 70 δις. Όλα τα άλλα είναι ελέγξιμα κατασκευάσματα χρέους, μέσω ντόπιων εγκάθετων και ξένων Επικυρίαρχων.
Τα επαχθή Μνημόνια. Υπαρκτά σήμερα, και θα πολλαπλασιαστούν! με μια ακόμη μνημονιακή κυβέρνηση. Κι αυτό σημαίνει παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, καταναγκαστική κατάσχεση γαιών, περιουσίας του δημοσίου και πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου, βάσει του βρετανικού δικαίου. Βέβαιες είναι και κατασχέσεις σπιτιών πολιτών, με το νέο νόμο που επιτρέπει την κατάσχεση μέσα σε δυο μήνες. Κι ακόμη, οι απολύσεις 150.000 εργαζομένων. Η ανεργία, που στην πράξη, και όχι με μαγειρεμένες στατιστικές, θα ξεπεράσει το 30%, εντός του 2012.
Βέβαιο είναι και ένα άλλο, τραγικό αποτέλεσμα της πολιτικής των Μνημονίων. Ας σκεφτούν οι δωσίλογοι πολιτικοί, ότι δεν ανέβηκαν τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής, αλλά αυτοί κατέβασαν και ξευτέλισαν τη Δημοκρατία.
Χώρα φόρου υποτελής. Η Ελλάδα, μέσω των πολεμικών εξοπλισμών, έχει καταστεί, ουσιαστικά, χώρα φόρου υποτελής. Από το 1974 μέχρι σήμερα, έχει δαπανήσει περισσότερα από 250 δις δολάρια, για εξοπλισμούς. Ποσό, που αν αφαιρεθεί από το αρχικό χρέος, Καραμανλή – Αλογοσκούφη, η χώρα θα είχε και πλεόνασμα. Σημειώνεται πως η Ελλάδα αγοράζει το 15% των παγκόσμιων εξαγωγών όπλων της Γαλλίας και το 12% της Γερμανίας, εκτός των άλλων… προμηθευτών.
Είναι γνωστό ότι το πρόγραμμα πολεμικών εξοπλισμών της Ελλάδας, για την επόμενη πενταετία, ανέρχεται σε 7 δις περίπου. Γιατί η υπερχρεωμένη Ελλάδα, της Ενωμένης Ευρώπης, δεν σταματά παντελώς τα, λόγω τουρκικής απειλής, εξοπλιστικά της προγράμματα, τουλάχιστον…, για τα επόμενα 10 χρόνια;
Κατάργηση κοινωνικού κράτους. Οριζόντιες περικοπές συντάξεων, επικουρικών, εφάπαξ, καταλήστευση ασφαλιστικών ταμείων, περιουσίας πανεπιστημίων κ.ά. κοινωνικών φορέων. Κι αυτή είναι η πιο απάνθρωπη και σκληρή βεβαιότητα, που περιμένει τους Έλληνες, την επομένη των εκλογών. Γιατί, δεν θα υπάρξει κανένα έλεος, αφού μας περιμένουν νέοι φόροι, ύψους 11 έως 15, 5 (κατά το ΔΝΤ!) δις, για τα έτη 2013 – 2014. 
Και τα ερωτήματα είναι σαφή και τραγικά. Μπορεί, την επόμενη των εκλογών, να περιμένει βελτίωση της θέσης της η καρκινοπαθής χήρα, μάνα παιδιού με ειδικές ανάγκες; Αυτή, που παρουσιάστηκε επωνύμως στα ΜΜΕ, και κατάγγειλε ότι η σύνταξη των 400 ευρώ που έπαιρνε, μειώθηκε στα 320 ευρώ, και ταυτόχρονα της περιέκοψαν και το δικαίωμα θεραπείας της, με ακτινοβολίες.
Τι μπορεί να περιμένει ο ανάπηρος με βαρεία εγκεφαλική νόσο, που καταδικάστηκε να πληρώνει το χαράτσι της ΔΕΗ με μειωμένο (!!!) συντελεστή 0,5, αντί 1 ή 1,2, που θα πληρώνουν οι υγιείς; Και αυτή, η συγκεκριμένη νόσος, περιγράφεται με σαφήνεια, ως τερατώδης λεπτομέρεια, στο κατάπτυστο νομοθέτημα της ντροπής, το οποίο ενέκρινε, με κτηνώδη απάθεια για τους ανάπηρους, η τρόικα Παπαδήμου, Βενιζέλου, Σαμαρά.
Τι μπορεί να περιμένει ο ασθενής που πάσχει από μεσογειακή αναιμία, και δεν έχει να πληρώσει τα υλικά της αιμοκάθαρσής του, γιατί ο φαρμακοποιός δεν του χορηγεί, πλέον, άλλη πίστωση; Αφού, το «κράτος» δεν πληρώνει τους φαρμακοποιούς, παρά τις συνεχείς, ψευδείς εξαγγελίες.
Τι θα γίνει με το γεγονός των μέχρι σήμερα αυτοκτονιών, που οφείλονται στην Κρίση; Πότε θα αναζητηθούν οι ηθικοί αυτουργοί τους και θα τους απαγγελθούν κατηγορίες, για 2000 θανάτους;
Μια ακόμη βεβαιότητα είναι η κατάργηση, στην πράξη, της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Όσοι, επί 35 χρόνια, πλήρωναν ιατρικές ασφαλιστικές εισφορές έχουν αφήσει πλέον τα βιβλιάριά τους στο συρτάρι, και πληρώνουν από την τσέπη τους.

Εάν ευοδωθεί το αντιμνημονιακό 65%, τότε θα πρέπει ο λαός να αντιμετωπίσει την αρχέγονη αδυναμία του για συμφιλίωση, μπροστά στο έκτακτο γεγονός της συντελεσμένης καταστροφής της χώρας. Δηλαδή, να διαβούμε, επιτέλους, το κατώφλι της Εθνικής Συνεννόησης. Να συσταθεί πρωτοφανές λαϊκό μέτωπο, με βάση τέσσερις παραμέτρους, ως ελάχιστη Θεσμική και Συνταγματική Συμφωνία. Κι αυτό, άσχετα με κόμματα, γραμμές, ιδεολογίες ή ιδεολογήματα. Σε αυτή την περίπτωση, δεν έχει σημασία το ποιος θα είναι πρωθυπουργός, αφού η κυβέρνηση αυτή θα λάβει ψήφο στήριξης ή ανοχής από όλα τα κόμματα του μετώπου.
Η συμφωνία θα μπορούσε να έχει προκαθορισμένους στόχους και χρόνο διάρκειας, με τα εξής βασικά σημεία:
α. Λογιστικός έλεγχος και αντιλογισμός του χρέους, με ταυτόχρονο πάγωμα αποπληρωμής, μέχρι την ολοκλήρωση του αντιλογισμού.
Ο έλεγχος πρέπει να ξεκινήσει από τη δομικά επαχθή «ισοτιμία» δραχμής – ευρώ, που ορίστηκε στις 340,75 δραχμές. Ισοτιμία, που είναι δραματικά χειρότερη από εκείνες νομισμάτων χωρών, όπως οι Λετονία, Βουλγαρία, Ζιμπάμπουε κ.ά. Αποδεικτικά είναι και τα στοιχεία ελέγχου παράλληλης ισοτιμίας, με το δολάριο, κατά τη δεκαετία 2002–2012. Έλεγχος σε όλες τις υπερκοστολογημένες συμφωνίες, αλλά και στα σκάνδαλα, για τα οποία κάποιοι δέχτηκαν διακρατικό «συμβιβασμό».
Έλεγχος για τα σκάνδαλα τραπεζικών επενδύσεων σε τοκογλυφικά παράγωγα, με παράλληλη καταλήστευση χρήματος ασφαλιστικών ταμείων, πώληση αποθεμάτων χρυσού (εδώ πρέπει να γίνει δημόσιος έλεγχος της Τράπεζας της Ελλάδος), δραματική υπερκοστολόγηση έργων Ολυμπιακών αγώνων, κ.ά. Οι πρωθυπουργοί, οι κυβερνήσεις τους, και οι τραπεζίτες, μετά το 2000, τουλάχιστον, που ενήργησαν εις βάρος της χώρας, θα πρέπει να ελεγχθούν.
Η έννοια «επαχθές» δεν βρίσκεται μόνο μέσα σε τεράστια, επίπλαστα τμήματα του χρέους, αλλά και στην αντισυνταγματικότητα των Μνημονίων, και μάλιστα του «μητρικού» πρώτου, που ουδέποτε ψηφίστηκε από 180 βουλευτές και ουδέποτε έλαβε νομιμοποίηση.
β. Επίλυση στα όργανα της Ευρώπης, του ζητήματος της εγγύησης των συνόρων της Ελλάδας, και εάν στην πράξη αποτελούν σύνορα της Ευρώπης. Αυτό θα σημαίνει την εξασφάλιση εδαφικής ακεραιότητας της χώρας, από την τουρκική επιβουλή, την άμεση προκήρυξη ΑΟΖ Ελλάδος, που είναι και της Ευρώπης... Οι στρατοί της Ευρώπης να φυλάσσουν τα σύνορα της Ελλάδας με ευρωπαϊκά στρατεύματα, από κοινού με ελληνικά, και υπό ελληνικό έλεγχο. Με την Τουρκία στα γεωτρύπανα, μια πολεμική σύρραξη είναι περισσότερο κοντά από ποτέ.
Παράλληλα, συναφές ζήτημα είναι να μηδενιστούν τα αμιγώς ελληνικά εξοπλιστικά προγράμματα. Γιατί, η Ελλάδα δεν είναι μεμονωμένη χώρα–νησί, χωρίς ευρωπαϊκή ενδοχώρα και συμμάχους.
γ. Ψήφιση νέου Συντάγματος της χώρας, με καθιέρωση της απόλυτα, απλής Αναλογικής, ως πάγιου εκλογικού συστήματος. Την ψήφιση, απευθείας από τον λαό, Προέδρου δημοκρατίας, με ουσιαστικά δικαιώματα παρέμβασης, σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης. Ο αριθμός των βουλευτών να μειωθεί σε 80–100, βάσει των περιφερειών της χώρας και του πληθυσμιακού μέτρου. Ουδείς υπουργός, βουλευτής, δημόσιος λειτουργός θα έχει οιαδήποτε ασυλία. Οι βουλευτές να είναι ανακλητοί, με τη μέθοδο τοπικών δημοψηφισμάτων, σε περίπτωση δυσαρμονίας των πράξεών τους με το εκλογικό σώμα που τους εξέλεξε. 
δ. Θέσπιση νέας χάρτας κράτους, ρύθμιση επαγγελματικών και εργασιακών αναγκών της χώρας. Ο αριθμός επιστημόνων και τεχνητών να είναι ανάλογος των παραγωγικών αναγκών της χώρας και του πληθυσμού κάθε περιοχής. Συνακόλουθη, χάρτα αναδασμού και αξιοποίησης παραγωγικών μέσων, καλλιεργειών, γαιών και πλουτοπαραγωγικών πηγών. Ορθολογική οργάνωση σύγχρονου, αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους, που θα ελέγχεται και θα αξιολογείται διαρκώς, με ηλεκτρονικές διασταυρώσεις.

Πολλά θα μπορούσε κανείς να προσθέσει. Προέχει όμως Εθνική Συμφωνία, αδιακρίτως κομμάτων, και το Ελάχιστο Κοινό των τεσσάρων σημείων. Όσα λιγότερα από αυτά υλοποιηθούν τόσα περισσότερα δεινά θα πληρώσει ο τόπος και ο λαός. Η εποχή γύρισε. Ο παλιός Κυβερνητισμός, αν δεν νιώθει αρκετά πεθαμένος, οφείλει να αποσυρθεί ή και να αυτοκτονήσει, με το πιστόλι που έβαλε στο τραπέζι του. Αυτό, είναι όντως αναπόφευκτο.
Σε κάθε περίπτωση, ο κόσμος δεν είναι «ένα πράγμα». Ούτε υπάρχει ένας ιδανικός Λαός. Οι πέντε κατηγορίες ψηφοφόρων, που προαναφέρθηκαν, αποδεικνύουν ότι μέσα στη Δημοκρατία φωλιάζουν και τα σπέρματα της κατάργησής της. Η δύναμη της ψήφου ενός δημοκρατικού πολίτη και ενός δωσίλογου, μετρούνε στην κάλπη ακριβώς το ίδιο. Σήμερα, φυσικά, αγνοούνται τα ποσοστά των κομμάτων, σ’ αυτές τις εκλογές. Όμως, οι παράμετροι και οι επιπτώσεις στο κοινό μέλλον προαναφέρθηκαν, ως απολύτως γνωστές. Και, δεν είναι οι χειρότερες που μπορούμε να προβλέψουμε, με ασφάλεια…
Όσοι μπορούν, ας εκτιμήσουν ότι προέχει το να σταματήσει το ξεπούλημα της χώρας, η υποδούλωση του λαού, και έχει δευτερεύουσα σημασία το κόμμα τους κι ο εαυτός τους. Ας το σκεφτούν καλά.
Είναι η τελευταία ευκαιρία.