Ρωμανός Γιώργος: ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΔΟΚΙΜΙΑ




Η οικονομική γενοκτονία των Ελλήνων

Στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και
 Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων

Δευτέρα, 4 Ιανουαρίου 2016
Οι ολιγάρχες που διοικούν τη σημερινή Ευρώπη αρέσκονται να την αποκαλούν Ευρωπαϊκή «Ένωση», ενώ στην πραγματικότητα είναι μια φαντασιακή ομοσπονδία· μία, τύποις και ουσία, Ευρωπαϊκή Ένωση Τραπεζών (Ε.Ε.Τ.). Ένας ου-τόπος, με σοβαρό έλλειμμα «Κοινωνικής Δημοκρατίας». Μια Ευρώπη που την κυβερνούν 2-3 μεγάλες χώρες με τους δορυφόρους τους. Στην πράξη οι λαοί των μικρότερων χωρών δεν έχουν ίσα δικαιώματα, αλλά αέναες οικονομικές υποχρεώσεις σε αποτυχημένα οικονομικά σχέδια. Σχέδια τα οποία οι ίδιοι που τα εκπονούν αναγνωρίζουν κατόπιν την αδυναμία εφαρμογής τους λόγω αποτυχίας. Σε αυτή την Ευρωπαϊκή «Ένωση» ποτέ δεν υπήρξε καθολική λαϊκή ψηφοφορία για κοινό Σύνταγμα, «Πρόεδρο δημοκρατίας της Ευρώπης», με ουσιαστικές εξουσίες-δικαιώματα, κοινή, ενιαία κυβέρνηση με ψηφισμένους υπουργούς, και με τραπεζίτες εκλεγμένους μετά από πραγματικά δημοκρατικές διαδικασίες. Σε αυτή την τραγικά ελλειμματική Ευρώπη δεν υπάρχει ευρωπαϊκός στρατός, με αποστολή να υπερασπίζεται, ως οφείλει, και να «σφραγίζει», όταν και αν χρειάζεται, τα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης και, φυσικά, της Ελλάδος η οποία διαρκώς εγκαλείται γιατί δεν μπορεί να αποκρούσει τον εσκεμμένο και σκόπιμο βομβαρδισμό ψυχών που δέχεται. Μία σοβαρή ευρωπαϊκή ομοσπονδία θα έπρεπε να έχει ήδη τα κότσια να απαντήσει στο κατά πόσον οι δομές του ΝΑΤΟ της επιτρέπουν να δημιουργήσει ευρωπαϊκό στρατό. Ή να τοποθετηθεί-εκτεθεί ανοιχτά ότι η Ευρώπη στο μέλλον θα είναι μια «Τράπεζα διαχείρισης παγκόσμιου χρήματος» και τα σύνορά της θα τα υπερασπίζονται, κατά τα δικά τους συμφέροντα, οι χώρες του ΝΑΤΟ, φυσικά και εκείνες που δεν ανήκουν στην Ευρώπη.
Η θρασύτατη πρόταση της Γερμανίας για «τριμερή» έλεγχο των ελληνοτουρκικών θαλάσσιων συνόρων από Ελλάδα, Τουρκία, Γερμανία, αποδεικνύει τη σχιζοφρένεια της φαντασιακής ευρωπαϊκής ομοσπονδίας μέσα στην οποία η Ελλάδα είναι μια μετέωρη χώρα. Ένα εγκλωβισμένο μέλος σε έναν ου-τόπο, σε μία αντιδημοκρατικά ανισότιμη συνένωση στυγνής και μόνο οικονομικής μορφής. Σε ένα πλαίσιο όπου 2-3 δυνατοί, με αντιλήψεις νέας φεουδαρχίας, υπερχρεώνουν καταναγκαστικά τους αδύνατους, έχοντας ως συνεργάτες τους «πρόθυμους» πολιτικούς των αδυνάτων χωρών.
Θεμελιώδες στοιχείο στον θανάσιμο εγκλωβισμό της Ελλάδος ήταν η ένταξή της στην Ευρωζώνη, την 1-1-2002, με την παγκοσμίως χειρότερη νομισματική ισοτιμία που της επεβλήθη στανικά: 340,75 δραχμών με 1 ευρώ. Ισοτιμία χειρότερη και από εκείνη χωρών με διεθνώς ασήμαντη και αφερέγγυα οικονομία (τότε και τώρα), και χωρίς τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ελλάδος, όπως: Βουλγαρία 1,96 Λέβα/1 ευρώ, Λιθουανία 3,45 Λίτας/1 ευρώ, Λετονία 0,54 (!!!) /Λατς/1 ευρώ, (στις 29/5/2012 η ισοτιμία ήταν 0,70 (!!!) Λατς/1ευρώ), Κροατία 7,58 Κούνας/1 ευρώ, ακόμη και Μπαγκλαντές 109,20 Τάκα /1 ευρώ. Με απλά λόγια, μετά από εκείνη την αποφράδα ημέρα της νέας Άλωσης για την Ελλάδα, οτιδήποτε αγόραζε από το εξωτερικό η, έντονα εισαγωγική, χώρα μας ήταν ακριβότερο κατά 340,75 φορές, ενώ οτιδήποτε (ξε)πουλούσε ήταν φτηνότερο για τους ξένους κατά 340,75 φορές.
Η ισοτιμία αυτή «επιτεύχθηκε» σε μία από τις πιο ολέθριες φάσεις τής, εκ του αποτελέσματος κρινόμενης πλέον, εγκληματικής Μεταπολίτευσης, και μετά από τον «αγώνα» που έδωσαν, οι «πρόθυμοι» του τότε δικομματισμού, κ.κ.: Κώστας Σημίτης, (πρωθυπουργός), Γιάννος Παπαντωνίου (Υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών), Λουκάς Παπαδήμος (διοικητής Τράπεζας Ελλάδος), Νίκος Γκαργκάνας (υποδιοικητής Τράπεζας Ελλάδος), Γιάννης Στουρνάρας (πρόεδρος Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων), ενώ ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης, και ο κ. Δ. Μαλλιαρόπουλο (ως στελέχη της Εθνικής Τράπεζας) ανέλαβαν την δημοσίευση σχετικής μελέτης ισοτιμίας τον Ιανουάριο του 1998.
Για την μετέπειτα δράση των «προθύμων» αυτών πολιτικών μιλούν τα γεγονότα: ο κ. Παπαντωνίου καταδικάστηκε και διώκεται κατ’ επανάληψη για αδήλωτο χρήμα. Ο κ. Παπαδήμος υπήρξε δοτός πρωθυπουργός με ανάθεση να «εκτελέσει» Μνημόνια και το εγκληματικό «κούρεμα», PSI, 2011-2012. Καταληστεύοντας έτσι τις οικονομίες σε ομόλογα των απλών επενδυτών, επαγγελματιών, βιοτεχνών, βιομηχάνων. Και, καταστρέφοντας ανάλογες επενδύσεις πανεπιστημίων, ταμείων υγείας, συντάξεων, και όλων των κοινωνικών δομών, με αποτέλεσμα σήμερα το κράτος να εκβιάζεται από την Ε. «Ε» για συνεχείς περικοπές, φόρους, και απολύσεις. Ο κ. Στουρνάρας έχει εκκρεμότητα με επιτροπή της Βουλής για σκάνδαλο της SIEMENS. Ο κ. Χαρδούβελης, ως υπουργός οικονομικών, παραπέμπεται για δόλιες εξαγωγές δικού του συναλλάγματος, ενώ δήθεν αγωνιζόταν να μην εξάγονται χρήματα από την Ελλάδα. Οι ευθύνες του κ. Σημίτη, πρωθυπουργού αυτής της καταστροφικής ισοτιμίας (και παρεπιμπτόντως δημιουργού των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο επωφελεία της Τουρκίας) δεν έχουν ακόμη επιμετρηθεί. Όπως, παρεπιμπτόντως, δεν έχουν επιμετρηθεί οι ευθύνες του κ. Γιώργου Α. Παπανδρέου που ολοκλήρωσε τη νέα Άλωση της χώρας ως ο τραγικότερος πρωθυπουργός –συμπεριλαμβανομένων και των της μικρασιατικής καταστροφής, του 1922–, όταν αναμιγνύοντας πραγματικά με ψευδώς δημιουργημένα ανύπαρκτα, χρέη οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ και στα τερατώδη Μνημόνια.
Σήμερα οι Έλληνες αδυνατούν παντελώς να ξεπληρώσουν όσα συσσώρευσαν οι ντόπιοι «πρόθυμοι» και οι ξένοι επικυρίαρχοί τους, τα οποία ανέρχονται σε 709 δις, (όπως αποδείξαμε σε προηγούμενο κείμενο από την ίδια στήλη), και όχι 350 δις όπως δολίως διαδίδεται.
Για να πάψει η Ελλάδα να βρίσκεται μετέωρη απαιτείται: δημόσιος ελληνικός και διεθνής Λογιστικός Έλεγχος χρέους στα ιλιγγιώδη ελλείμματα που δημιούργησε από την 1/1/2002 η ληστρική ισοτιμία 340,75 δραχμές/1 ευρώ. Και, ανάλογο έλεγχο στο τμήμα που αφορά στα πλαστά χρέη των Μνημονίων. Υπενθυμίζεται ότι και ο Χέλμουτ Σμιτ τόνιζε διαρκώς τα τελευταία χρόνια: «…πολλά από τα δισεκατομμύρια ευρώ τής βοήθειας προς την Ελλάδα βρίσκονται μόνο στα βιβλία.» (ΕΣΤΙΑ 11/11/2015).
Εναλλακτικά, για να σωθεί και το γόητρο των νέων φεουδαρχών, μια μυστική συμφωνία θα βοηθούσε στη ουσιαστικά μονομερή διαγραφή του πλαστού χρέους με μια πολυδαίδαλη αναδιάρθρωση-εξαΰλωσή του σε βάθος χρόνου, με ταυτόχρονο σταδιακό πάγωμα πληρωμής των άμεσα απαιτητών τόκων.
Σημειώνεται ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανέφερε στην αντιφώνησή του, 23-10-2015, στον Γάλλο πρόεδρο Φρανσουά Ολάντ: «δεν είμαστε κατάδικοι είμαστε ισότιμοι πολίτες της Ευρώπης».
Μένει να αποδειχθεί εκ μέρους της Ευρώπης.

______________________


Γιώργος Ρωμανός

ISIS εναντίον υπερ-καπιταλισμού
ή το αειφόρο κέρδος των πολέμων

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου, 2015
στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ)
-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΜΠΕ)



Στο Παρίσι, μετά τη σφαγή- εκατόμβη αθώων, της 13ης Νοεμβρίου, και στη διάσκεψη των G20 στην Αττάλεια, στις 15 Νοεμβρίου, η συγχυτική Δύση αναζητά πολιτική- πολεμική αντιμετώπιση του ISIS. Ήδη, μέσα από τις νεο-αποικιοκρατικές δομές της έχει καταστρέψει το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και έχει βλάψει μια σειρά από χώρες σε Αφρική, Ασία, και αλλού. Ενδιαφέρουσες «λεπτομέρειες»: Η συμμετοχή του Προέδρου Πούτιν στην Αττάλεια, και ο πρωταγωνιστικός ρόλος- κλειδί της Ρωσίας στη Συρία. Όπως και η σχιζοφρενική πολιτική της Δύσης η οποία είχε αποβάλει (Μάρτιος 2014) τη Ρωσία από τους G8, και της έχει επιβάλλει κυρώσεις.
Στη Γαλλία, ως άμεση λύση προκρίθηκε το να κατέβει ο στρατός στους δρόμους. Κάτι σαν κήρυξη στρατιωτικού νόμου, μια «ελαφρά δικτατορία», για τρεις μήνες και βλέπουμε. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε η επίθεση στη Συρία. Ποιος είπε ότι οι μεγάλοι έρωτες τελειώνουν ποτέ; Που σημαίνει, ότι δεν ξεχνιέται ακόμη σήμερα, το σχέδιο του 1916 (του Άγγλου Σάικς και του Γάλλου Πικό). Ένα σχέδιο που επιτάσσει, για λογαριασμό της Δύσης, τότε και τώρα, μοίρασμα πετρελαϊκών εδαφών τα οποία αποτελούν μέρος της Μεσοποταμίας, Συρίας, Ιράκ, αλλά και της, πολύ ανήσυχης για όλα αυτά, Τουρκίας.
Από την άλλη, οι τζιχαντιστές δράστες της σφαγής δεν γεννήθηκαν ούτε ανατράφηκαν σε αραβικά εδάφη. Όπως είπε ο Κώστας Γαβράς- 14 Νοεμβρίου-, «ας ψάξουν στις μουσουλμανικές συνοικίες- γκέτο του Παρισιού για να βρουν τους δολοφόνους». Και πράγματι τους εντόπισαν εκεί, όπως και στις αντίστοιχες συνοικίες του Βελγίου. Οι τζιχαντιστές είναι γέννημα θρέμμα του δυτικού πολιτισμού ή αλλιώς ενός αυτοκαταργημένου Διαφωτισμού με ό,τι αυτό σημαίνει. Είναι πασιφανές σήμερα στη Δύση ότι το μήνυμα της πραγματικής Δημοκρατίας με διαχρονικό αίτημα- τάση την Άμεση Δημοκρατία και την ανθρωποκεντρική θεώρηση του κόσμου χάθηκε στη μετάφραση των φωστήρων του Διαφωτισμού. Οι κοινωνίες οδηγήθηκαν στον άκρατο νεο-φιλελευθερισμό με μοναδικά τους εφόδια το «επίτομο λεξικό» της μονοδιάστατα οικονομικής παγκοσμιοποίησης και το «εγχειρίδιο» του αχαλίνωτου υπερ- καπιταλισμού.
Εύλογα ερωτήματα: Γιατί η Ευρώπη δεν εκπολιτίζει (;) ή δεν εξουδετερώνει τους εξτρεμιστές που γεννιούνται και ανατρέφονται στα εδάφη της, αφού τους γνωρίζει πολύ καλά; Πόσο ηθικό είναι να υπάρξουν πρώτα τόσοι νεκροί ώστε να αποκτηθεί το «αιτιολογημένο» δικαίωμα στρατιωτικής επέμβασης σε μουσουλμανικά εδάφη; Ποια παρηγοριά προσφέρει στους συγγενείς των νεκρών το ότι μέχρι σήμερα έχουν αποτραπεί επτά τρομοκρατικά χτυπήματα; Κάτι σάπιο υπάρχει στο ?βασίλειο της «Δημοκρατίας».
Η εφημερίδα «Le Monde» (24/8/2014), απέδειξε ότι η γαλλική κυβέρνηση έστελνε οπλισμό, τουλάχιστον από τον Απρίλιο του 2013, σε αντάρτες που μάχονταν στη Συρία, οπλισμό που κατέληγε και στον ISIS. Στην αιματοβαμμένη πόρτα του εμπορίου όπλων της σύγχρονης αποικιοκρατίας, προαγωγού και της τρομοκρατίας, συνωθούνται πολλοί. Δεκάδες δημοσιεύματα στον Τύπο απέδειξαν την ύπαρξη γιγαντιαίου προγράμματος εξοπλισμού των Τζιχαντιστών που χρηματοδοτούσε η Σαουδική Αραβία με τη στήριξη της Τουρκίας, της Ιορδανίας, του Κατάρ, εν γνώσει των ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Πούτιν (16/11/2015) κατάγγειλε ότι «40 χώρες μεταξύ των οποίων και του G20 ενισχύουν τον ISIS».
Το αειφόρος κέρδος του κακού έχει τουλάχιστον δύο δρόμους. Ο πρώτος ανοίγει όταν δημιουργούνται συνθήκες εξέγερσης σε μία χώρα και κάποιοι πουλούν όπλα στους εξεγερμένους. Όταν το πράγμα παραγίνει, (βλέπε σφαγή του Παρισιού), κλείνει αυτός ο δρόμος. Και ανοίγει ο δεύτερος: Οι οργανωμένοι στρατοί «ξεφορτώνονται» τα μέχρι στιγμής στοκαρισμένα όπλα τους εναντίον των δημιουργημένων επαναστατών, ώστε οι πολεμικές βιομηχανίες να τους πουλήσουν νέα.
Μπροστά στο αειφόρο κέρδος του παγκόσμιου εμπορίου όπλων οι αθώοι νεκροί πολίτες, Γάλλοι, Ρώσοι, Άραβες, Σύροι, κ.ά, θεωρούνται απλώς (;!) «παράπλευρες απώλειες». Στην κτηνώδη λογική της σύγκρουσης ανάμεσα στη νέα αποικιοκρατία και τον ιδεοληπτικό φονταμενταλισμό ενδιαφέρον έχουν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές. Έτσι καθίσταται απολύτως ασήμαντη η αξία της ζωής εκατοντάδων ή και χιλιάδων αθώων θυμάτων.

*Ο Γιώργος Ρωμανός είναι συγγραφέας
Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ- ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του πρακτορείου.



Σχέδιο Έκτακτης Εθνικής Ανάγκης

Πέμπτη, 8 Οκτωβρίου, 2015

Αναζήτηση μέσω Google: Γιώργος Ρωμανός, Ιδέες και Απόψεις (ή και προσθέτοντας τον τίτλο του κειμένου, π.χ. Κοινωνική Δημοκρατία)


  ___________

 

Ο Γιώργος Ρωμανός

συνεργάζεται με το

Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ) / Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΜΠΕ)

Αναζήτηση μέσω Google: Γιώργος Ρωμανός, Ιδέες και Απόψεις (ή και προσθέτοντας τον τίτλο του κειμένου, π.χ. Κοινωνική Δημοκρατία)

____________

Σχέδιο Έκτακτης Εθνικής Ανάγκης

Πέμπτη, 8 Οκτωβρίου, 2015

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, κατά την παρουσία του στις ΗΠΑ, έθεσε και από το βήμα του ΟΗΕ το κορυφαίο μεταξύ άλλων ζήτημα του ελληνικού χρέους. Όμως, η όποια αναδιάρθρωσή του, όποτε και όπως γίνει, δεν θα αφορά στο σύνολό του, αλλά το πολύ σε 100 δισ. ευρώ. Δηλαδή στην κορυφή του παγόβουνου της σύγχρονης ελληνικής καταστροφής που επέφερε η «Μεταπολίτευση».
Υπενθυμίζεται, ότι το χρέος που φτάνει σήμερα (προς το παρόν...) στα 709 δισεκατομμύρια ευρώ είναι τριπλό, και αναλύεται ως εξής: α. κεντρικής κυβέρνησης, β. γενικής κυβέρνησης, γ. ευρύτερου δημόσιου τομέα, με αλληλο- καλυπτόμενες διάρκειες «εξυπηρέτησής» του οι οποίες υποδουλώνουν τη χώρα για τον επόμενο αιώνα. Ειδικότερα αντιστοιχούν: 360 δισεκατομμύρια, στο εξωτερικό -σε διακρατικά δάνεια, 206 δισεκατομμύρια, σε δάνεια ιδιωτικά -στο εσωτερικό, και 143 δισεκατομμύρια, χρέος ρευστότητας τραπεζών. Πρόσφατα, το ΔΝΤ υπολόγισε μόνο το εξωτερικό χρέος μας σε 200%, και συνολικά, σε 400% του ΑΕΠ.
Αυτή η ολοκληρωτική καταστροφή και νέα Άλωση της χώρας μας προήλθε μέσα από το νεοφιλελεύθερο πολιτικό σύστημα που υπηρέτησε και υπηρετεί με φανατισμό τον αχαλίνωτο σύγχρονο υπερ- καπιταλισμό. Ένα σύστημα που ουσιαστικά αποτέλεσε την κοινή ιδεολογική βάση των δύο κόμματων τα οποία κυβέρνησαν εναλλάξ επί σαράντα χρόνια, μέχρι που συνενώθηκαν, τελικά, στην ενιαία νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση Αντωνίου Σαμαρά- Ευάγγελου Βενιζέλου. Συνενώθηκαν, όταν πια η κοινή προέλευση και ιδεολογία τους δεν μπορούσε να κρυφτεί άλλο, όπως γινόταν με διάφορες μεταμορφώσεις επί 100 χρόνια. Κι αυτό γιατί ο Νεοφιλελευθερισμός προέκυψε ως μετεξέλιξη του Φιλελευθερισμού, του 1910, τον οποίο εισήγαγε στη χώρα μας ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ως ένοχο παρακολούθημα της ΑΝΤΑΝΤ και του υπερ- καπιταλισμού της εποχής του. Όμως, για την «μεταπολιτευτική» καταστροφή της πατρίδας μας φέρουν καίρια ευθύνη και όσα κόμματα αποδέχτηκαν τον εθνομηδενισμό που προώθησε, ως Δούρειο ίππο, η μονοδιάστατη οικονομική παγκοσμιοποίηση, κυρίως μετά την πτώση του «Τείχους», το 1989. Από τότε που κατέλαβε τον ιδεατό χώρο του Κομμουνιστικού Διεθνισμού. Απόδειξη, η σημερινή στάση και θέση της Κίνας και της Ρωσίας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μοιάζει απίθανο να εντοπιστεί στη νεώτερη ελληνική ιστορία, εξαιρουμένης της τουρκοκρατίας, μία άλλη σαραντάχρονη περίοδο σαν της «Μεταπολίτευσης» κατά την οποία με τόσο συστηματική «συνέπεια» οδηγήθηκε η Ελλάδα στην εθνική καταστροφή.
Τα δημοσιονομικά προβλήματα που συσσώρευσε η «Μεταπολίτευση» απαιτούν κατεπείγουσα επίλυση σε πολλούς τομείς: Κάθαρση- αντιμετώπιση διαφθοράς, λογιστικό έλεγχο χρέους «Μνημονίων», ανάπτυξη πολιτισμού, κοινωνικό κράτος, ανεργία, στήριξη επιχειρήσεων, βιοτεχνιών, βιομηχανιών, κ.ά.
Αλλά, υπάρχουν προαπαιτούμενα που αφορούν την υπόσταση, την ύπαρξη της χώρας, και τους Έλληνες, ως έθνος, ως λαό. Προαπαιτούμενα, που είναι πιο κρίσιμα από τα «μνημονιακά» δημοσιονομικά. Θα αναφέρουμε επιγραμματικά μόνο τέσσερα, τα οποία όλα είναι πρωτεύοντα και ίσης αξίας μεταξύ τους, και στην ουσία αποτελούν τα «εκ των ων ουκ άνευ» για να αντιμετωπίσει η χώρα την καταστροφή των «Μνημονίων».
1. Ανασύσταση πρωτογενούς παραγωγής. Η ανάγκη διατροφικής, τουλάχιστον, αυτάρκειας της χώρας θα αξιοποιήσει τους εργάτες γης και θάλασσας, τους μικρομεσαίους επαγγελματίες, τους βιοτέχνες. Όπως και τις σχετιζόμενες μικρές βιομηχανίες οι οποίες απαιτούνται για τη συσκευασία και προώθηση των παραγόμενων προϊόντων.
2. Πολιτισμός, εκπαίδευση, και ανάδειξη της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Να δοθεί βήμα και λόγος στους συστηματικά εξοστρακισμένους άξιους από την μεταπολιτευτική εγκληματική πολιτική του λαϊκισμού.
3. Θέσπιση οικονομικής ενίσχυσης πραγματικού κόστους ζωής για τα δύο πρώτα παιδιά, και κανονικό μισθό σε κάθε οικογένεια που αποκτά και ανατρέφει τρίτο παιδί. Πρόσθετα επιδόματα ή φοροαπαλλαγές σε κάθε επόμενο παιδί. Η Ελλάδα, βάσει των στοιχείων της Eurostat, από το 2008 μέχρι το 2014, έρχεται πρώτη στην Ευρώπη στη μείωση των γεννήσεων, με ποσοστό μείωσης 22,2 %. Εάν ο ρυθμός αυτός δεν αναστραφεί, η χώρα μας σύντομα θα αποτελεί παρελθόν.
4. Διεκδίκηση πρακτικής και απερίφραστης αναγνώρισης των ελληνικών συνόρων ως συνόρων της «Ενωμένης» Ευρώπης, και θέσπιση ελληνικής- ευρωπαϊκής ΑΟΖ. Άμεση φύλαξη θαλασσίων συνόρων από ευρωπαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις υπό ελληνική διοίκηση. Απαλλαγή της Ελλάδος από τον φόρο υποτέλειας που πληρώνει, μέσω της προμήθειας πολεμικού εξοπλισμού, ειδικά λόγω Τουρκίας. Χειροπιαστή ευρωπαϊκή πολιτική για άμεσο αποτέλεσμα στο τεράστιας σημασίας για την χώρα μας ζήτημα των προσφύγων πολέμου, ή ροών (sic), και έλεγχο των παράνομων. Με δεδομένα ότι: α. η λύση του προβλήματος βρίσκεται στις πατρίδες των μεταναστών, όπου συγκρούονται μεγάλες ή μικρότερες στρατιωτικές, οικονομικές και θρησκευτικές δυνάμεις, και όχι στις χώρες αποδέκτες και, β. οι ροές αυτές αποτελούν επιδίωξη και όχι ατύχημα ευρύτερων πολιτικο-στρατωτικών σχεδιασμών.
Ανάλογα κρίσιμα ζητήματα απαιτούν ένα κατεπείγον σχέδιο Έκτακτης Εθνικής Ανάγκης και κόμματα ευθύνης τα οποία θα πρέπει να προτάξουν μια εθνικά επωφελή πολιτική και όχι τον κομματικό τους αυτισμό. Το εφιαλτικό παίγνιο με τη μεταπολιτευτικά σημαδεμένη κομματική τράπουλα έχει προκαλέσει στο σώμα της Ελλάδος προχωρημένη γάγγραινα, και χωρίς άμεση αλλαγή πορείας ο χρόνος της ύπαρξής της τελειώνει.

Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ- ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του πρακτορείου.
Λεπτομέρειες στη συνδρομητική σελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ © ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.
Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή από επισκέπτες της ιστοσελίδας.
__________________________

 

«Κοινωνική Δημοκρατία»: Αξιοκρατία μετά τη διαρκή Κρίση της Μεταπολίτευσης

Τετάρτη, 5 Αυγούστου, 2015

Σήμερα, στη χώρα μας υπάρχει καταγεγραμμένη μια πρωτοφανής τάση για νέα συλλογικότητα, με διακομματική ενότητα, χωρίς νικητές και ηττημένους μετά το επικών διαστάσεων αποτέλεσμα, 61,31 % υπέρ του «Όχι», στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Αυτό εκφράζει την «Κοινή ανάγκη», δηλαδή τον μέσο όρο της πολιτικής και κοινωνικής ύπαρξης των Ελλήνων. Όμως, αυτή για να λειτουργήσει θετικά πρέπει να συνοδεύεται από μαζική άνοδο ατομικών συνειδήσεων και αυξημένο αίσθημα ευθύνης από λαό και ηγεσία.
Η πρόσφατη κομματική ενότητα στη Βουλή είναι καταναγκαστική, μετά από τις μαζικές οικονομικές επιθέσεις που δέχτηκε η Ελλάδα από συντριπτικά υπέρτερες δυνάμεις της ολιγαρχικής σήμερα, «Ενωμένης» Ευρώπης. Επίθεση, που βοηθήθηκε από πολλούς εγκάθετους Έλληνες, μεταξύ λαού και «ηγετών».
Όμως, αυτή η καταναγκαστική ενότητα πρέπει πλέον, να γίνει πατριωτικά εθελοντική. Και για να αποδώσει καρπούς, χρειάζονται κόμματα αρχών συνεργαζόμενα σε έναν κοινό πολιτικό πρόγραμμα για τη σωτηρίας της Ελλάδος. Και αυτό, μέσα σε πλαίσιο «Κοινωνικής Δημοκρατίας», η οποία θα τείνει διαρκώς στην Άμεση Δημοκρατία. Το τι θα περιλαμβάνει ένα τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να αναφερθεί με τρεις γνωστές έννοιες: «Αξιοκρατία», «Ανασυγκρότηση», «Ανάπτυξη». Μόνο που για να υλοποιηθούν χρειάζεται σήμερα, τώρα, δημοκρατικός συναγερμός συνειδήσεων σε πνεύμα ενότητας. Ενώ μακροπρόθεσμα, απαιτούνται δύο πλήρη πενταετή πολιτικά και οικονομικά προγράμματα. Κάθε άλλη υπόσχεση αποτελεί απάτη.
Ειδικότερα, «Ανασυγκρότηση» δεν νοείται χωρίς ταυτόχρονη κάθαρση όλων των πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων τα οποία μας οδήγησαν σε μερική (προς το παρόν...) εθνική υποτέλεια, και οικονομική δουλεία για ολόκληρο τον 21ο αιώνα. Η σχετική έρευνα πρέπει να αφορά σε όλη την ολέθρια δεκαπενταετία 2000-2015, με αυτονόητες χρονικές προεκτάσεις στο παρελθόν. Έτσι ώστε να ελεγχθεί πλήρως η επαχθής και απόλυτα καταστροφική «ισοτιμία»: 340,75 δραχμές=1 ευρώ. Μια «ισοτιμία» χειρότερη και από εκείνες που δόθηκαν σε κράτη-παρίες. Αυτή που έπεσε στη χώρα μας σαν ατομική βόμβα την 1η Ιανουαρίου 2002 και με την οποία κανείς δεν ασχολείται. Σε αυτήν πρωτίστως οφείλεται η σημερινή καταστροφή της Ελλάδος. Ταυτόχρονα, απαιτείται συστηματική διεθνής διεκδίκηση για έναν «Λογιστικό έλεγχο σε όλα τα δάνεια της χώρας», επί Μνημονίων. Τρίτο ζήτημα, το μείζον θέμα της αντισυνταγματικότητας αυτών των Μνημονίων.
Και τα τρία αυτά προαπαιτούμενα για τη σωτηρία της χώρας μας μπορούν να ανατεθούν σε επιτροπές οι οποίες θα είναι ψηφισμένες με νόμο από τα κόμματα της Βουλής και με απόλυτη ελευθέρια στο έργο τους, τόσο στην Ελλάδα όσο και το εξωτερικό. Τα άτομα που θα τις συγκροτήσουν να επιλεγούν από το απομονωμένο μέχρι σήμερα δυναμικό των άξιων, τόσο από το εσωτερικό της χώρας όσο και από το εξωτερικό.
Τα σχετιζόμενα με τα Μνημόνια και το χρέος θα πρέπει να διεκπεραιωθούν πάσει δυνάμει, και σε χρόνο που θα κριθεί ότι συμφέρει τη χώρα. Ακόμη και στην περιπτώση που η σήμερα ολιγαρχική «Ενωμένη» Ευρώπη αρνηθεί την αυτοκάθαρσή της, όπως οφείλει μετά από την επαχθή δουλεία την οποία επέβαλε στην Ελλάδα.
Όσο γι' αυτούς που θα κληθούν να υλοποιήσουν αυτό το σχέδιο, θα κριθούν από το ηθικό τους ανάστημα την ώρα του αγώνα, αλλά και από την αυταπάρνηση των μέχρι τώρα ιδεολογημάτων τους, τα οποία θεωρούν ιδέες-ιερές αγελάδες. Μόνο που με αυτές τις ιδέες φτάσαμε σε τούτη εδώ την κόλαση που ζούμε, μετά από 41 χρόνια Μεταπολίτευσης. Έτσι, το κρίσιμο ερώτημα που θα πρέπει να απαντήσουν όλοι είναι μόνο ένα: «Πρώτα η πατρίδα ή πρώτα το κόμμα και οι ιδέες του, στον νέο απελευθερωτικό αγώνα που απαιτείται;»
Κάθε έκπτωση, κάθε ιδεοληπτική οπισθοδρόμηση ή και δωσιλογικός δόλος σε όσα προαναφέρθηκαν θα αυξάνουν το τίμημα της καταστροφής, το οποίο ήδη πληρώνει η χώρα και ο λαός.
Στον πρωτοφανούς έκτασης οικονομικό πόλεμο στον οποίον έχουμε εμπλακεί, τα αξιοκρατικά κριτήρια, η απρόβλεπτη, για τους αντιπάλους μας, ενότητα και η αυξημένη παλλαϊκή συνειδητότητα είναι τα εν δυνάμει πλεονεκτήματά μας.

Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Ιδέες και Απόψεις» του ΑΠΕ-ΜΠΕ δημοσιεύονται αυτούσια και απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του πρακτορείου.
Λεπτομέρειες στη συνδρομητική σελίδα του ΑΠΕ-ΜΠΕ © ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ.
Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή από επισκέπτες της ιστοσελίδας.