#ΓιώργοςΡωμανός: Ποτέ δεν υπήρξε «Δυναστεία #Γκλύξμπουργκ» ή επώνυμο…: 108 χρόνια ψεύδους και προπαγάνδας

Γιώργος Ρωμανός

Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής

Ποτέ δεν υπήρξε «Δυναστεία Γκλύξμπουργκ» ή επώνυμο…: 108 χρόνια ψεύδουςκαι προπαγάνδας

«Η Ιστορία είναι νόμισμα με δύο όψεις.

Κάθε νόμισμα με μία μόνο όψη είναι απλώς κάλπικο.»

Γ.Ρ.

Ο Λυσίου «Λόγος υπέρ Αδυνάτου», 403 π.Χ., αντιμετώπιζε και το ζήτημα της προστασίας από κακόπιστους συκοφάντες. Η υπεράσπιση της αλήθειας σε μια Δημοκρατία είναι σπουδαιότερη από την όποια πολιτική διαφωνία ή αντιπαλότητα. Η καταδίκη της πολιτικής ατιμίας και του ψεύδους θα στήριζε το υπάρχον Πολίτευμά μας. Αντίθετα το ψεύδος οδηγεί στο ξεθεμελίωμα όσων απέμειναν στην «Δημοκρατία» μας, μετά από 49 χρόνια ανελέητης Μεταπολίτευσης, Μνημονίων, Συμφωνίας Πρεσπών και πολλών άλλων.

Πολιτικά λάθη και μάλιστα εθνοκτόνα έγιναν σε μείζονες –καταστροφικά– περιόδους του Νεώτερου Ελληνικού Κράτους, όπως: 1823-1825, «Εθνικός Διχασμός», Καταστροφή της Σμύρνης, η ολέθρια περίοδος 1944-1949, Κύπρος, 1974, Ίμια, κ.ά. Η σχεδόν τετραετία που πραγματικά βασίλευσε ο εκλιπών Βασιλεύς Κωνσταντίνος Β΄, 1964-1967, θα καταταγεί από την Ιστορία στις κρίσιμες μεν περιόδους, όπως δεκάδες άλλες, αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με τις προαναφερθείσες μεγάλες εθνικές καταστροφές.

Το Έθνος μας ξεπέρασε μικρές και μεγάλες κρίσεις μόνο με μακροθυμία, καταλογισμό λαθών αλλά και συγχώρεση, με στόχο την Ενότητα και όχι(!) τον Διχασμό. Όσοι ευεργετήθηκαν με την «Εθνική Συμφιλίωση» για τα της περίοδο 1944-1949, και οι αστοί συνοδοιπόροι τους, θα πρέπει αφού θάψουν το «τσεκούρι» κάθε νέου Διχασμού να αναλογιστούν πώς θα ξεμπλέξει η Ελλάς από την επαίσχυντη «Συμφωνία των Πρεσπών» που μας φόρτωσε η πλήρης υποταγή τους στην Νέα Τάξη Πραγμάτων, και από τον 49χρονο ενδοτισμό τους (τουλάχιστον…) προς την Τουρκία και τις ξένες δυνάμεις. 

Περί της δήθεν ύπαρξης «Δυναστείας Γκλύξμπουργκ» ή επωνύμου…

Οι βασιλείς της Ελλάδος, μετά το 1863, ήταν Δανοί και όχι Γερμανοί. Γερμανούς τους θέλει η επί 108 χρόνια συνεχιζόμενη μέχρι σήμερα λυσσαλέα προπαγάνδα, την οποία κατασκεύασε το 1915 –γνωστή για την δολιότητά της– «Μεγάλη Δύναμη». Την προπαγάνδα διακίνησαν και διακινούν ακόμη ελληνικά κόμματα, οι ανίδεοι της Ιστορίας και οι έμμισθοι πράκτορες ξένων δυνάμεων, εντός ή εκτός του Ενιαίου Κυβερνητισμού, θέλοντας να σπείρουν ξανά την διχόνοια και να δημιουργήσουν νέο Εθνικό Διχασμό στην Ελλάδα.

Το όνομα Γκλύξμπουρκγ δεν υπήρξε ΠΟΤΕ ως όνομα της Δυναστείας του βασιλικού οίκου της Δανίας ούτε ως επώνυμο μελών της, όπως δεν υπήρξε οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη κάποιος δήθεν «βασιλικός οίκος Γκλύξμπουρκγ».

Σε οποιοδήποτε πανεπιστημιακό(!) ή άλλο βιβλίο, μελέτη, κείμενο, άρθρο Ιστοσελίδα, ή ΜΜΕ υπάρχουν αναφορές για δήθεν «Βασιλική Δυναστεία των Γκλύξμπουργκ», είναι ενσυνείδητα ψεύδη μιας συνεχιζόμενης προπαγάνδας.

Στην πολλαπλά λανθασμένη Βικιπαίδεια[1] γράφεται: «…οι επόμενοι, του Οίκου των Γκλύξμπουργκ, είχαν τον τίτλο Βασιλεύς των Ελλήνων…». Πάνω από αυτό το «λήμμα»-ιστορικό λύμα, με τίτλο ο «Οίκος του Γκλύξμπουργκ[2]» γράφεται σε πλαίσιο!: «Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν, κλπ. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 20/05/2013.» Αλλού γράφει ψευδώς «Κωνσταντίνος Β΄ της Ελλάδας» και όχι το αληθές «…των Ελλήνων». Με τέτοια ψεύδη χτίστηκε και συντηρείται επί 108 χρόνια η φασίζουσα προπαγάνδα περί δήθεν «Γκλύξμπουργκ».

Πρώτα τα ντοκουμέντα και μετά η άποψη

1.Γκλύξμπουρκγ ονομάζεται στα γερμανικά μια κωμόπολη της επαρχίας Σλέσβιγκ, στη Βόρειο Γερμανία, που μέχρι τον 12ο αι. βρισκόταν υπό Δανικό έλεγχο. Μετά δημιουργήθηκε το ασήμαντο Δουκάτο του Λύξμποργκ, στα Δανικά, το οποίο διεκδικήθηκε σταδιακά από τις: Δανία, Πρωσία και Γερμανία, στην οποία σήμερα ανήκει. Το κάστρο-παλάτι Λύξμποργκ  Σλοτ, στα δανικά, και Σλος Γκλύξμπουργκ, στα γερμανικά, χτίστηκε (1582-87) στην όχθη του φιόρδ Φλένσμπουργκ, κάποτε σύνορα Δανίας–Γερμανίας. Εκεί έμεινε περιστασιακά ο Δανός βασιλιάς που εξουσίαζε μια σειρά Δουκάτα με πιο σπουδαία τα Σλέσβιχ–Χόλσταϊν–Σόντερμπουργκ και τελευταίο, ένα προικώο…, το Γκλύξμπουργκ.

Ο Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος Α΄ είχε και τον τίτλο του Δουκός της Σπάρτης. Διανοήθηκε ποτέ κάποιος να τον αποκαλέσει Κωνσταντίνο Σπάρτη…

Χαρακτηριστικό της φασίζουσας προπαγάνδας είναι το εξής: αφού στον πύργο έμενε περιστασιακά ο Δανός βασιλιάς, φυσικό ήταν ο πύργος να φέρει το (γνήσιο) Δανικό όνομα Λύξμποργκ Σλοτ (Lyksborg Slot). Όμως, οι παραχαράκτες προκειμένου μετά το 1915 να συκοφαντήσουν τον Βασιλέα των Ελλήνων Κωνσταντίνο Α΄, χρησιμοποίησαν το γερμανικό(!) όνομα Σλος Γκλύξμπουργκ (Schloss Glücksburg), που σημαίνει: «Πύργος της ευτυχίας»... Το όνομα επελέγη από τους συκοφάντες ακριβώς γιατί ήταν κακόηχο και απολύτως γερμανικό…

2. Ο βασιλεύς Γεώργιος Α΄, γενάρχης του Ελληνικού Βασιλικού Οίκου, ήταν Δανός πρίγκηπας, και φυσικά όχι Γερμανός, δεν είχε επώνυμο ούτε ελέγετο ποτέ Γκλύξμπουργκ. Αναγορεύθηκε παμψηφεί ως Συνταγματικός Βασιλέας των Ελλήνων (και όχι Μονάρχης!) Το ψήφισμα της «Β΄ των Ελλήνων Συνελεύσεως» της 18ης Μαρτίου, 1863: «…α) Αναγορεύει παμψηφεί τον πρίγκιπα της Δανίας Χριστιανόν, Γουλιέλμον, Φερδινάνδον, Αδόλφον, Γεώργιον, δευτερότοκον υιόν του πρίγκιπος Χριστιανού της Δανίας, συνταγματικόν βασιλέα των Ελλήνων υπό το όνομα Γεώργιος Α΄ Βασιλεύς των Ελλήνων...» (Εικόνα 1). Διεθνώς ο τίτλος του ήταν: ROI DES HELLENES.

3. Οι βασιλείς της Δανίας ποτέ δεν είχαν επώνυμο «Γκλύξμπουργκ» ή οποιοδήποτε άλλο επώνυμο.

Στις 25 Ιουνίου 1983, ετέθη υπ’ όψη της Βασίλισσας της Δανίας ένα Υπόμνημα σχετικό με το ότι ελληνικοί επίσημοι και ανεπίσημοι κύκλοι αποδίδουν στην Ελληνική Βασιλική Οικογένεια το επίθετο Γκλύξμπουργκ (Εικόνα 2). Ζητήθηκε από το Ιδιαίτερο Γραφείο της Βασιλίσσης να επιβεβαιώσει αν οι Δανοί Βασιλείς ή κάποιο μέλος της Βασιλικής Οικογένειας φέρει το όνομα Γκλύξμπουργκ ή οποιοδήποτε επίθετο. Η υπόθεση ανατέθηκε στον Δανό Πρωθυπουργό, το γραφείο του οποίου απάντησε την1η Ιουλίου 1983, ότι «…κανείς Δανός Βασιλιάς ή μέλος της Δανικής Βασιλικής οικογένειας δεν φέρει ή έφερε το όνομα Γκλύξμπουργκ ή οποιοδήποτε άλλο επώνυμο»…» Ενημερώθηκε ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδος, Αντρέας Παπανδρέου. Ωστόσο αυτός μέχρι τον θάνατό του, όλα τα στελέχη του κόμματός του (ΠΑΣΟΚ), καθώς και άλλα αστικά ή κομμουνιστικά κόμματα συνέχισαν και συνεχίζουν μέχρι σήμερα την χρήση αυτού του πλαστού όρου.

4. Το ελληνικό Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), μετά από Συνεδρίαση της Ολομέλειάς του εξέδωσε την απόφαση, με Αρθ. 4575/1996, όπου μεταξύ άλλων αναγνωρίζει, τον τίτλο: «Κωνσταντίνος, τέως Βασιλεύς των Ελλήνων».

Στην απόφαση δέχεται ότι: «Ο τέως Βασιλεύς των Ελλήνων[…], στερείται επωνύμου λόγω των ιστορικών περιστάσεων και ειδικότερα γιατί οι βασιλιάδες των Ελλήνων δεν είχαν επώνυμο. Συναφώς Ψήφισμα της Β΄ των Ελλήνων Συνέλευσης της 18.3.1863, κλπ. (βλ. Εικόνα 1).

Στην ίδια απόφαση πιστοποιείται, ότι «…κανείς Δανός βασιλιάς ή μέλος της δανικής βασιλικής οικογένειας δεν φέρει ή έφερε το όνομα Γκλύξμπουργκ ή οποιοδήποτε άλλο επώνυμο».

5. Το Νομικό Συμβούλιο του ελληνικού Κράτους στην γνωμοδότησή του (Ν.Σ.Κ 300/2014, της 30^ης/9/2014) αναφέρει τα εξής:

α. Στην 1η σελίδα (Εικόνα 3) αναγράφεται ο τίτλος ταυτότητος προσώπου: «τέως Βασιλέας των Ελλήνων Κωνσταντίνος», με το γράμμα «Β» κεφαλαίο.

β. Στη σελίδα 2 (Εικόνα 4) της ως άνω Γνωμοδότησής του, το ΝΣΚ, εισάγει τα εξής αποδεκτά από το ελληνικό κράτος στοιχεία:

β1. Ταυτότητα ατόμου: «τ. Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος.»

β2. Διπλωματικό διαβατήριο με το όνομα-ιδιότητα: «KING CONSTANTINE».

β3. Όλα τα δημόσια έγγραφα του Βασιλέως Κωνσταντίνου Β΄ που προέρχονται από το Ολοκληρωμένο Πληροφοριακό Σύστημα του ΙΚΑ, ΑΜΚΑ, ΟΜΔ Ασφάλισης και Εσόδων, ΑΦΜ, κλπ. Δηλαδή ΟΛΑ τα κρατικά στοιχεία των Ελλήνων πολιτών, και,

β4. Πλήρη στοιχεία ταυτότητος προσώπου και γονέων: «Κωνσταντίνος τέως Βασιλεύς του Παύλου και της Φρειδερίκης».

Στην ίδια Γνωμοδότηση, στη σελίδα 6, γίνονται αποδεκτά όλα όσα προαναφέρθηκαν και στην απόφαση του ΣτΕ, ότι: «Ο αιτών, τέως βασιλιάς των Ελλήνων[…], στερείται επωνύμου λόγω των ιστορικών περιστάσεων και ειδικότερα γιατί οι βασιλιάδες των Ελλήνων δεν είχαν επώνυμο». Γίνεται δεκτή η προαναφερθείσα επιστολή, 1ης Ιουλίου 1983, του Δανού πρωθυπουργού: «…κανείς Δανός βασιλιάς ή μέλος της δανικής βασιλικής οικογένειας δεν φέρει ή έφερε το όνομα Γκλύξμπουργκ ή οποιοδήποτε άλλο επώνυμο»…»

γ. Στην σελίδα 7 (Εικόνα 5) εισάγεται (και) ο όρος «πρώην βασιλιάς» με την ερμηνεία του ΝΣΚ. Έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός, ότι σε απόφαση ανωτάτου νομικού οργάνου του ελληνικού κράτους εισάγεται γραπτώς η λέξη «πρώην» και όχι μόνο «τέως». Στην συνέχεια αναφέρονται οι θετικές κρίσεις ανώτατων νομικών οργάνων του ελληνικού κράτους (Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, Συμβούλιο της Επικρατείας, Άρειος Πάγος), όπως και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

δ. Η ως άνω Γνωμοδότηση του ΝΣΚ, στην τελευταία σελίδα 8 (Εικόνα 6) υπογράφεται από την Πάρεδρο του ΝΣΚ, Σοφία Αλεξ. Μπίκου. Στο σημείο 1, αναφέρεται: «το ελληνικό κράτος οφείλει να συμμορφώνεται στις αποφάσεις των ανωτάτων Δικαστηρίων (Συμβούλιο της Επικρατείας, Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) και να αναγνωρίζει ως προσδιοριστικό ταυτότητος την λέξη «Βασιλεύς» του αιτούντος», δηλαδή του τ. Βασιλέως των Ελλήνων Κωνσταντίνου Β΄.

Η αιτία και η αρχή της κατασκευασμένης προπαγάνδας 

περί «Γκλύξμπουργκ»

Το όνομα «Γκλύξμπουρκ» χρησιμοποιείται ως στοχευμένη προπαγάνδα ψεύδους για πρώτη φορά το 1915. Μέχρι την δολοφονία του Βασιλέως των Ελλήνων Γεωργίου Α΄, 18 Μαρτίου 1913, ουδείς είχε διανοηθεί να αποκαλέσει τον βασιλιά «Γκλύξμπουργκ». Οι πάντες γνώριζαν ότι ήταν Δανός στην καταγωγή, όχι Γερμανός, και ότι δεν είχε επώνυμο.

Μετά τον θάνατο του Γεωργίου Α΄, εμφανίστηκε πιο ασφυκτικά εκ μέρους των «Συμμάχων» μας, πρωτίστως τους Αγγλογάλλους, το χρόνιο ζήτημα του απόλυτου ελέγχου της χώρας μας από τις μεγάλες ξένες δυνάμεις. Το ζήτημα πήρε εκρηκτικές διαστάσεις μετά την κήρυξη του Α΄ΠΠ, 1914. Οι Αγγλογάλλοι απαιτούσαν την είσοδο της Ελλάδος στον πόλεμο χωρίς απολύτως κανένα εδαφικό αντάλλαγμα και χωρίς την στρατιωτική κάλυψη της χώρας μας απέναντι στους εχθρούς της, Βουλγαρία και Τουρκία.

Η ουδετερότητα που το 1914 υποστήριξαν αρχικά μαζί ο Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος Α΄ και ο πρωθυπουργός Ελ. Βενιζέλος δεν μακροημέρευσε διότι ο Βενιζέλος αλλάζοντας γνώμη τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της εισόδου της Ελλάδος στον πόλεμο.

Ωστόσο είχαν προηγηθεί τα εξής: στις 28 Ιουλίου 1913 υπεγράφη η Συνθήκη του Βουκουρεστίου. Τεσσεράμισι μήνες πριν την κύρωσή της, στις 2 Μαρτίου 1913, ο Βενιζέλος σε αγόρευσή του στη Βουλή κατέθεσε την θεωρία του περί «ανυπαρξίας σπονδυλικής στήλης, εάν η Ελλάς επεκτεινόταν προς τα ανατολικά», δηλαδή πέραν της Αν. Μακεδονίας-Θράκης με στόχο την Κωνσταντινούπολη… Τελικά παρά την πίεση των Άγγλων και του Βενιζέλου, να μην προωθηθεί η Ελλάς ανατολικά, την Καβάλα και τις όμορες περιοχές τις εκχώρησε στην Ελλάδα ο Γερμανός Αυτοκράτορας, Κάιζερ, Γουλιέλμος Β΄, και κατοπινός εχθρός των Αγγλογάλλων (ΑΝΤΑΝΤ).

Οι Άγγλοι επιζητούσαν με κάθε τρόπο την Συμμαχία της Βουλγαρίας μέχρι την κήρυξη του Α΄ΠΠ, παρά την καταγγελία του Κωνσταντίνου Α΄ σε αυτούς, ότι οι Βούλγαροι είχαν ήδη συνάψει μυστική συμμαχία με την Γερμανία –αντίπαλο των Αγγλογάλλων.

Μετά την κήρυξη του Α΄ΠΠ ο Κωνσταντίνος Α΄ επέμεινε στην ουδετερότητα, αφού η Ελλάς δεν ελάμβανε εδαφικά ανταλλάγματα ούτε εγγυήσεις της ακεραιότητός της. Αντίθετα ο Βενιζέλος υποστήριξε φανατικά την πάγια εμμονή του να παραδώσει την Καβάλα και τις γύρω πόλεις στους Βουλγάρους. Την απόδειξη την παρέχει ο ίδιος με το ολέθριο τρίτο(!) Υπόμνημά του προς τον Κωνσταντίνο Α΄, της 17ης Φεβρουαρίου 1915. Σε αυτό μεταξύ άλλων γράφει: «…η παραχώρησις της Καβάλας[…]δεν διστάζω να την προτείνω[…]η παραχώρησης του τμήματος Δράμας – Καβάλας[…]η βουλγαρική κυβέρνησης θα εξαγοράσει τις περιουσίες (των Μακεδόνων)[…]πιστεύω ακραδάντως ότι πρέπει να τεθεί κατά μέρος πας δισταγμός.», κλπ. (βλ. λεπτομέρειες στις σελίδες 224-233, στο βιβλίο μου: «Ο ανυπότακτος, Η αληθινή Ιστορία του Εθνικού Διχασμού, Εκδόσεις Λειμών, 2022».)

Η σταθερή αντίθεση του Κωνσταντίνου Α΄ να παραχωρήσει εθνικά εδάφη στη Βουλγαρία, έκανε τους Άγγλους να χαλκέψουν τα ψεύδη της προπαγάνδας τους και να τον παρουσιάζουν σαν δήθεν «Γερμανό, στρατηγό του Γερμανού Αυτοκράτορα και συνεπώς …Γκλύξμπουργκ». Μέχρι σήμερα ο βενιζελικός-νεοφιλελευθερισμός αποκρύπτει ότι ο Κωνσταντίνος Α΄ απέρριπτε συνεχώς τις προτάσεις του Κάιζερ για συμμαχία, όπως και τις οξύτατες και ακραίες αντιθέσεις που είχε και η σύζυγός του Σοφία με τον αδελφό της Γερμανό Αυτοκράτορα.

Συμπερασματικά: Τα περί «Γκλύξμπουργκ» είναι ένα πλαστό κατασκεύασμα που ξεκινά το 1915, από την αγγλική πρωτίστως προπαγάνδα κατά του Βασιλέως Κωνσταντίνου Α΄. Η πλαστότητα αυτή διακινήθηκε από το αγγλικής κατασκευής Κόμμα Φιλελευθέρων του Βενιζέλου, κορυφώθηκε κατά την Δικτατορία Βενιζέλου (1917-1920), διατηρήθηκε εν Ελλάδι με αμείωτο φανατισμό μέχρι τον σημερινό νεο-Φιλελευθερισμό, αλλά και από τους πάσης φύσεως Σοσιαλιστές και Κομμουνιστές που πάντοτε θεωρούσαν την βασιλεία εχθρό τους. Με ψεύδη όμως δεν χτίζεις ιστορία πόσο μάλλον Δίκαιο.

Όπως αποδείχτηκε, σε κάθε ελληνική κρατική υπηρεσία, σε όλα τα ανώτατα δικαστήρια της Ελλάδος, στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αναγνωριζόταν η ταυτότητα: τέως/πρώην Βασιλεύς των Ελλήνων Κωνσταντίνος Β΄, ενώ σε όλο τον κόσμο το KING CONSTANTINE. Ωστόσο, κάποια ελληνικά κόμματα και οι οπαδοί τους ισχυρίζονταν, επί 108 χρόνια, ότι η Βασιλική Οικογένεια της Ελλάδος και συγκεκριμένα ο τελευταίος βασιλιάς λέγονταν «Γκλύξμπουργκ». Ασχολίαστο.

Η ανελέητη ιστορική αυτοκριτική και αυτογνωσία, η κατεδάφιση των ψευτο-εθναρχικών ειδώλων του παρελθόντος –απώτερου και πρόσφατου– είναι ο αναγκαίος μονόδρομος που μπορεί να δώσει στον ελληνικό λαό νέο Εθνικό Όραμα, Ενότητα και μία Νέα Μεγάλη Ιδέα Πολιτιστική. Μόνο έτσι θα επιβιώσει η Ελλάς απέναντι στον οξύτατο εξ Ανατολών κίνδυνο και θα βγει από την πολύχρονη κρίση σε μια πορεία προς ένα καλύτερο μέλλον. 

 

 

---

[1]https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%8C%CE%B8%CF%89%CE%BD_%CE%91%CE%84_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82

[2]https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%93%CE%BA%CE%BB%CF%8D%CE%BE%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CE%BA

 

Γίωργος #Ρωμανός Να πέσει τώρα η Βαστίλη της «Υποχρεωτικότητας». Οι ευθύνες του ΣτΕ

Γιώργος Ρωμανός

Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής

Να πέσει τώρα η Βαστίλη της «Υποχρεωτικότητας». Οι ευθύνες του ΣτΕ

Στις 24/11/2022 έγινε γνωστό ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) έκρινε ως α ν τ ι σ υ ν τ α γ μ α τ ι κ ή την παράταση της «Υποχρεωτικότητας» του εμβολιασμού εργαζομένων στις δομές Υγείας μέχρι τις 31-12-2022, όπως προέβλεπε η υπουργική απόφαση Θ. Πλεύρη και της αναπληρώτριας υπουργού Υγείας: Γ4β/Γ.Π.οικ.21912/14-4-2022 (ΦΕΚ Β΄1995/20.4.2022). Μάλιστα το ΣτΕ επέβαλλε την δικαστική δαπάνη, 920 ευρώ, σε βάρος του Δημοσίου. Κύριος λόγος της α κ ύ ρ ω σ η ς ήταν ότι η εν λόγω υπουργική απόφαση ήταν α ν τ ί θ ε τ η προς την σ υ ν τ α γ μ α τ ι κ ή  αρχή της α ν α λ ο γ ι κ ό τ η τ α ς –(Άρθρο 25 § 1 του Συντάγματος).

Το αυξημένης σύνθεσης, επταμελές, Γ΄ Τμήμα του ΣτΕ εξέδωσε την απόφαση 2332/2022 με μεγάλη πλειοψηφία, και όπως αυτή αναφέρει στη σελίδα 17, σειρές7-9: «ΔΕΝ απαιτείται παραπομπή της υποθέσεως στην ολομέλεια του Δικαστηρίου κατ’ άρθρο 100 παρ.5 του Συντάγματος.» Έτσι το χαστούκι του ΣτΕ στον υπουργό Πλεύρη και την κυβέρνηση είναι τριπλό καθώς 1. Ακυρώνει την όλως παράνομη υπουργική απόφαση, ως αντισυνταγματική, 2. Επιβάλει την δικαστική δαπάνη στο Δημόσιο το οποίο εκπροσωπεί η κυβέρνηση της ΝΔ, 3. ΔΕΝ επιτρέπει την αναπομπή της υπόθεσης στην ολομέλεια του ΣτΕ.

Η λεπτομερής ανάλυση εκ μέρους μας της απόφασης αποκαλύπτει και τα φτηνά μικροπολιτικά κομματικά παιχνίδια που θέλησαν να παίξουν κάποιοι εκμεταλλευόμενοι τον ν. 4917/2022 και το άρθρο 50, του ν. 4825/2021, βάσει των οποίων προσπάθησαν να διορίσουν προσωπικό ορισμένου χρόνου, με διάρκεια 3+3 μήνες, (μήπως με κομματικά κριτήρια;) σε αντικατάσταση των ουσιαστικά απολυμένων δια αναστολής και με πλήρη στέρηση μισθού, Υγειονομικών. Όμως το ΣτΕ απέρριψε και αυτά τα κυνικά κομματικά σχέδια της ΝΔ. Υπογραμμίζουμε, ότι ακόμη και οι φυλακισμένοι για κακούργημα λαμβάνουν ένα τμήμα του μισθού τους!

Ωστόσο ο αυτουργός του αντισυνταγματικού τερατουργήματος, υπουργός Πλεύρης, εμφάνισε πάραυτα το πολιτικά άνομο και δυσώδες προσωπείο του Ενιαίου Κυβερνητισμού, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, κ.λπ. κόμματα του δήθεν «δημοκρατικού τόξου» τα οποία διαχρονικά στηρίζουν όλες τις αντιλαϊκές και εθνικά επιζήμιες αποφάσεις των εκάστοτε «κυβερνήσεων». Και, στις 28/11/22, 09:43, στα Παραπολιτικά FM, εκπομπή του Π. Τζένου ο κ. Πλεύρης είπε τα εξής: α. «η απόφαση θα γίνει δεκτή υπό όρους» [!!!] β. «δεν θα επιτρέψουμε αυτή η απόφαση να γίνει επικίνδυνη», γ. «οι Ανεμβολίαστοι παραμένουν επικίνδυνοι» και δ. «αυτοί (οι Ανεμβολίαστοι) με τη στάση τους διακηρύσσουν την πίστη τους στο ‘‘Χάραγμα του Αντι-Χρίστου» κλπ. Σε αυτή την παραληρηματική δημόσια συκοφαντική δυσφήμιση, καθ’ όλα έντιμων Ελλήνων δημοκρατικών πολιτών, ξεχωρίζει η φράση: «η απόφαση θα γίνει δεκτή υπό όρους»!

Λίγες ώρες μετά δήλωσε ότι ΔΕΝ θα εκτελέσει αμέσως την απόφαση του ΣτΕ, όπως θα έκανε κάθε έντιμος πολιτικός, αλλά θα επιμείνει μέχρις εσχάτων υπερασπιζόμενος την αντισυνταγματική ανομία του και θα επαναφέρει τους Υγειονομικούς, που πολιτικώς καταδιώκει λυσσωδώς, μετά την 1/1/2023. Κι όμως από τις 25 Οκτωβρίου, (βλέπε την ΕΙΚΟΝΑ της τελευταίας σελίδας της απόφασης που δημοσιεύω) το αντισυνταγματικό του εξάμβλωμα είναι ΑΚΥΡΟ, με πιο δικαίωμα επιμένει να κουρελιάζει τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης;!

Από την άλλη, ο λαός γνωρίζει καλά ότι το ΣτΕ δεν είναι η κατά Χριστόν σύναξη αθώων αμνών. Όχι μόνο από το πρόσφατο βορβορώδες γεγονός του ανώτατου Δικαστικού, μέλους του, που όπως εγγράφει ευρέως στον Τύπο, παραιτήθηκε υπό το βάρος αποκαλύψεων της επιθετικής παιδολαγνείας του και της σχέσης του με ναρκωτικά, χωρίς καν να διωχθεί! Υπάρχει και κάτι που θα μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μας. Η απόφαση του ΣτΕ, σχετικά με την εθνική τραγωδία της «Συμφωνίας των Πρεσπών», όταν τεχνηέντως αποφάνθηκε υπέρ… της νομιμότητάς της σε χρόνο ρεκόρ, 48 ωρών, ενώ τα υποβληθέντα κείμενα της δικογραφίας υπερέβαιναν τις 1.000 σελίδες. Τότε πρόεδρος ήταν η –παροδικώς ευχόμεθα– εδραζόμενη στο «προεδρικό» Μέγαρο, με την περιφερόμενη γάτα της επί του «προεδρικού» γραφείου, προφανώς σαν προτεινόμενο νέο εθνόσημο.

Ποιος δημιούργησε το σημερινό πρόβλημα, και ποιος είναι τελικά ο ρόλος του ΣτΕ;

Το ΣτΕ πήρε στις 26/11/21 μια χωρίς προηγούμενο απόφαση, με το βασικό τμήμα της επιχειρηματολογίας του να επαναλαμβάνεται και στην τελευταία απόφασή, την 2332/2022, σελίδα 8, σειρές 7-10, ως εξής: «…Τα μέτρα αυτά μπορεί να συνιστούν ακόμη και σοβαρή επέμβαση στην απόλαυση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, η ελευθερία κινήσεως και η ιδιωτική του ζωή…» [και πως] «το μέτρο των αναστολών εργασίας των υγειονομικών είναι συνταγματικά ανεκτό και θα πρέπει σε σύντομο χρονικό διάστημα να επαναξιολογηθεί, με βάση τα επιδημιολογικά δεδομένα…»

Σχετικά με τα «επιστημονικά δεδομένα», το ΣτΕ, τα απορρίπτει ως ξεπερασμένα και συνεπώς ακατάλληλα. Γράφει στην ίδια ως άνω απόφαση, σελίδα 15, σειρές 10-12: «… τα στοιχεία [Σ.σ.: του Υπουργού] που προσκομίσθηκαν δεν δικαιολογούν εν πάση περιπτώσει την παράταση της υποχρεώσεως προς εμβολιασμό.» Και, στην ίδια σελίδα, 15, στις σειρές 26-30, αναφέρεται: «ΔΕΝ λαμβάνει υπόψη της την μετάλλαξη Όμικρον[…]ΔΕΝ αξιολογεί την αποτελεσματικότητα των εμβολίων έναντι αυτής. Επομένως οι μελέτες των οποίων γίνεται επίκληση (από τον Υπουργό) ΔΕΝ είναι επίκαιρες εν σχέσει προς τον χρόνο δημοσιεύσεως του ν. 4917/2022». [Σ.σ. οι σημάνσεις δικές μου.]

Και ενώ οι Δικαστές αγνοούν την Ιατρική, το ΣτΕ προχώρησε σε «σοβαρή επέμβαση [Σ.σ.: κατάργηση στην ουσία] στην απόλαυση των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, όπως η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, η ελευθερία κινήσεως και η ιδιωτική του ζωή» με μελέτες χειραγωγούμενες από την κυβέρνηση, πεπερασμένες και έτσι αμφιβόλου επιστημονικής αξίας.

Το δικαστήριο αναφέρεται σε μελέτη που έγινε στη Γαλλία, (σελίδα 18, 4η σειρά), ενώ ΔΕΝ έλαβε, π.χ., υπόψη του επιστημονικές μελέτες που αφθονούν σε όλο τον πλανήτη, όπως αυτές του Αυτοκρατορικού Ινστιτούτο Ιατρικής της Ιαπωνίας και οι οποίες ανατρέπουν βασικά στοιχεία της όλης υπόθεσης. Γίνεται, δηλαδή, επιλεκτική και όχι αντικειμενική παράθεση στοιχείων, με ό,τι αυτό σημαίνει.

Ωστόσο το μείζον είναι άλλο: από πού κι ως πού το ΣτΕ αντλεί το δικαίωμα και την νομιμοποίηση(!) για «σοβαρή επέμβαση στα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου»;

Οι αρμοδιότητες του ΣτΕ που προβλέπονται από τις διατάξεις του άρθρου 95 του Συντάγματος και του ειδικού περί του ΣτΕ νόμου (Νομ. Δ/γμα 170/1973) διακρίνονται σε Διοικητικές και Δικαστικές. Άρα το ΣτΕ αποτελεί το έλασσον, ένα μικρό μέρος του όλου ελληνικού Συντάγματος. Και ΔΕΝ μπορεί το ελληνικό Σύνταγμα να γίνεται χειραγωγούμενο υποχείριο του ΣτΕ και μάλιστα σε βαθμό που το συγκεκριμένο Δικαστήριο να ακυρώνει το Σύνταγμα! Και, ναι μεν το ΣτΕ ΕΧΕΙ αρμοδιότητα επί κανονιστικών πράξεων ΑΛΛΑ αυτή η αρμοδιότητά του δεν μπορεί να έχει τέτοιο ΕΥΡΟΣ που να ακυρώνει και τα «θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου».

Είναι δυνατόν όποτε παραβιάζονται, καθ’ ομολογίαν(!), τα «θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα» να προσφεύγει ο Έλλην πολίτης στο Διεθνές Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων;! Μας είναι λεπτομερώς γνωστά τα όσα «γνωμάτευσαν» επ’ αυτού… οι διαβόητοι… 2-3 «Συνταγματολόγοι», που μετά το 1974 ακύρωσαν στην πράξη το ελληνικό Σύνταγμα. Εδώ φαίνεται, για μία ακόμη φορά, πως η μη ύπαρξη Συνταγματικού Δικαστηρίου στη χώρα μας επιβλήθηκε σκόπιμα από όλες τις κυβερνήσεις του Ενιαίου Κυβερνητισμού με άκρως ιδιοτελή κίνητρα ανεξέλεγκτου εξουσιασμού. Μήπως θα πρέπει να πάψουμε, προς στιγμήν λέω, να ασχολούμεθα με την κατάργηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη χώρα του Κιμ Γιονγκ Ουν;

Υπάρχει όμως και η κατ’ επανάληψη, και άρα από σκοπού, χρησιμοποίηση από τον αυτουργό υπουργό των παλαιών ξεπερασμένων μελετών, ΧΩΡΙΣ ΕΠΑΝΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ. Γράφει η απόφαση 2332/2022 του ΣτΕ, σελίδα 13, σειρές 1-3, ότι η υπουργική απόφαση για αναστολή εργασίας χωρίς μισθό επεκτάθηκε αυθαίρετα τρεις φορές, «αρχικώς έως 31-12-21 […κατόπιν] έως 31-3-2022 […]και τέλος έως 31-12-2022». Στην 14η σειρά γράφεται: «μεταθέτει για πολλοστή φορά την επαναξιολόγηση του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού…». Και στις σειρές 21-23: «χωρίς ωστόσο να έχει διενεργηθεί επαναξιολόγηση του μέτρου βάσει επίκαιρων κατά τον χρόνο εκείνο επιστημονικών και επιδημιολογικών στοιχείων». Στη δε σελίδα 14, σειρές 11-14 γράφεται: «η επαναξιολόγηση […] θα έπρεπε να γίνεται ανά δύο ή τρεις μήνες». Αλλά ΔΕΝ έγινε ποτέ!

Κανονικά, σε μια ευνομούμενη χώρα, οι πολιτικοί που ενεργούν σκοπίμως αντισυνταγματικά και με παθολογικό μένος κατά των πολιτών θα έπρεπε να διώκονται και να υφίστανται τις νομικές συνέπειες των πράξεών τους, από μία «ανεξάρτητη Δικαιοσύνη».

Ευχής έργο είναι να «αποφυλακιστούν» ΑΜΕΣΩΣ οι Υγειονομικοί που παραμένουν έγκλειστοι στη Βαστίλη της παράνομης –αντισυνταγματικής κατά το ΣτΕ– υπουργικής απόφασης, καταδικασμένοι σε αργό κοινωνικό (μόνο;) θάνατο των ιδίων και των οικογένειών τους. Μακάρι οι μαρτυρικοί Υγειονομικοί να εξέλθουν ΟΛΟΙ ζώντες από τον λάκκο των λεόντων που τους έριξε με πρωτοφανή εκδικητική μανία –ανάλογη ρωμαϊκού πρωτοχριαστινικού διωγμού– η ΝΔ και οι Συνοδοιπόροι της, και να πάρουν εντόκως(!) όλα τα δεδουλευμένα που τους στέρησαν μαζί με την έγγραφη συγνώμη της Πολιτείας. Και τα ποσά να παρακρατηθούν από την προσωπική περιουσία των αυτουργών που ενήργησαν κατ’ επανάληψη και από σκοπού, αντισυνταγματικά.

Αυτό απαιτεί η αληθινή Δικαιοσύνη. Υπάρχει;!

#Ρωμανός Γιώργος Πέντε ανατρεπτικά ντοκουμέντα από τα χτύπημα στη Σεβαστούπολη και τις μάχες στη Χερσώνα

 Γιώργος Ρωμανός

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

https://www.youtube.com/watch?v=TjZVnmH_vss

Πέντε ανατρεπτικά ντοκουμέντα από τα χτύπημα με drone στη Σεβαστούπολη και τις μάχες στη Χερσώνα. Άγνωστα -ευρέως- στοιχεία από τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας.

Η συνέντευξη δόθηκε στη WEB TV Neocleοus, στην εκπομπή «Παραθέσεις», και στον σύμβουλο του καναλιού, Πτέραρχο ε.α. Χρήστο Πουγκιάλη, στις 30- 10-2022. 

#Ρωμανός Γιώργος Οι μόνες δύο εναλλακτικές της Ρωσίας. Αδυναμίες των ρωσικών επιχειρήσεων

 

Γιώργος Ρωμανός

Συγγραφέας Αναλυτής, ιστορικός Ερευνητής

 

Οι μόνες δύο εναλλακτικές της Ρωσίας. Αδυναμίες των ρωσικώνεπιχειρήσεων

 

Πάντοτε στην ιστορία υπήρξαν πόλεμοι με λάθη, αστοχίες, πισωγυρίσματα που οδήγησαν ακόμη και σε ολοκληρωτικές ήττες, όπως αυτές του Μεγάλου Ναπολέοντος στην Ρωσία, το 1812, του Χίτλερ, το 1945, στον Β΄ΠΠ κλπ. Όλα στον πόλεμο Δύσης-Ρωσίας, στην Ουκρανία, θα κριθούν από τα εδάφη που θα ελέγξει τελικά ο νικητής και από την εξάντληση-συνθηκολόγηση του ηττημένου.

 

Αδυναμίες, υποχωρήσεις-αποχωρήσεις και αστοχίες των ρωσικών επιχειρήσεων

 

Η Ρωσία επιχειρεί με περίπου 150.000 άνδρες εναντίον τουλάχιστον 600.000 Ουκρανών, 500.000 εφέδρων, και το λιγότερο 70.000 μισθοφόρων της Δύσης. Η Ουκρανία βρίσκεται σε συνεχείς επιστρατεύσεις από το 2014 και μπορεί να αξιοποιήσει κι άλλους εφέδρους. Σήμερα η αναλογία στα πεδία μαχών είναι περίπου 8 Ουκρανοί προς 1 Ρώσο στρατιώτη. Η ρωσική λειψανδρία ήταν βασικός παράγοντας των αδυναμιών που παρουσίασε ο ρωσικός στρατός σε ένα μέτωπο που μέχρι τον Μάρτιο ξεπερνούσε τα 1.500 χιλιόμετρα και σήμερα τα 1.000 χιλιόμετρα. Έτσι εκδηλώθηκαν μία σειρά αστοχίες και υποχωρήσεις –αποχωρήσεις κατά τους Ρώσους, αρχής γενομένης την 29η Μαρτίου, από τα περίχωρα του Κιέβου, μετά από τα περίχωρα του Χάρκοβο και πρόσφατα από τις πόλεις Ιζιούμ και Λίμαν.

Η κριτική για τις ρωσικές επιχειρήσεις εντοπίζεται στα εξής σημεία:

1.      Σε επίπεδο Επιτελικών Σχεδίων τα οποία δεν υλοποιήθηκαν, πρωτίστως γιατί ήταν λίγες οι ρωσικές δυνάμεις που επιχειρούσαν -ούν. Η αδυναμία αυτή απαιτεί εμπλοκή περισσότερων αξιόμαχων μονάδων και όχι εφέδρων.

    Στις δυσκολίες εγγράφεται και το ότι η Ρωσία ενεπλάκη σε έναν πόλεμο που τον χαρακτηρίζει «Εμφύλιο» με ομήρους ρωσόφιλους πολίτες. Κατά το πόρισμα της «Διεθνούς Αμνηστίας»[1]: «Ο ουκρανικός στρατός έθεσε αμάχους σε κίνδυνο δημιουργώντας στρατιωτικές βάσεις μέσα σε σχολεία, νοσοκομεία και πολυκατοικίες και εξαπολύοντας επιθέσεις από κατοικημένες περιοχές.»

2.       Η Ρωσία υστέρησε –σε συγκεκριμένες επιχειρήσεις–, στον Δικτυοκεντρικό Πόλεμο και στον επιτελικό Διακλαδικό Συντονισμό μεταξύ των τριών όπλων, Ξηράς, Αέρος, Θαλάσσης, αλλά και των Ειδικών Δυνάμεων. Κριτική αναπτύσσεται και για την ανεπαρκή χρήση μη επανδρωμένων αεροσκαφών, Drowns, η οποία άλλαξε τελευταία.

3.      Η εναλλαγή στρατιωτικών διοικητών στο μέτωπο δείχνει κακή εφαρμογή επιτελικών σχεδίων και λανθασμένη προώθησή τους στο επίπεδο στρατιώτου πρώτης γραμμής, όπως και ανεπαρκή διασύνδεση με τους ενδιάμεσους βαθμοφόρους και αξιωματικούς.

4.      Ελλείψεις συντονισμού σε επίπεδο Επιμελητείας –παρά την αφθονία πολεμοφοδίων, μέσων και υλικών πολέμου.

5.      Ρήγματα υπήρξαν στον Πόλεμο Μυστικών Υπηρεσιών, τον Πληροφοριακό Πόλεμο, δορυφορικό και μη. Η Ρωσία δέχθηκε κρίσιμες διεισδύσεις στο έδαφός της, κυρίως Άγγλων πρακτόρων της SAS. Τα χτυπήματα: βύθιση του Μόσκβα, γέφυρα της Κριμαίας, το άγνωστο στους πολλούς πλήγμα στο ρωσικό πυρηνικό εργοστάσιο του Κερτς, η δολοφονία της κόρης Ντούνκιν, κ.α. έπληξαν το κύρος της Ρωσίας, αλλά δεν απέφεραν αξιόλογα εδαφικά κέρδη σε Δύση – Ουκρανούς.

6.      Οι ευρύτεροι Γεωπολιτικοί χειρισμοί της ρωσικής ηγεσίας δυσκολεύουν… την δράση του ρωσικού στρατού στα μέτωπα. Έχω τονίσει κατ’ επανάληψη, ότι ο πόλεμος αυτός είναι, δυστυχώς, μόνο ένα μικρό επεισόδιο απέναντι στον παγκόσμιο πόλεμο (ενεργειακό, οικονομικό, πολιτικό) που διεξάγεται ταυτόχρονα, και, η Ρωσία συχνά «επικαλύπτει» με τον παγκόσμιο πόλεμο τον τοπικό, στην Ουκρανία. Αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο, ξεχωριστό κεφάλαιο.

Γιατί η Ρωσία χρησιμοποιεί τόσο λίγες δυνάμεις;

Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις αποτελούν ένα πολυεπίπεδο πλέγμα που βάσει του διατάγματος 1ης Ιανουαρίου, 2008, ανέρχονται σε 2.019.629 στελέχη, εκ των οποίων 1.134.800 στρατιωτικοί. Άρα υπάρχουν διαθέσιμες τακτικές δυνάμεις πέραν των κληθέντων 300.000 εφέδρων. Με βάσει τις πρόσφατες δηλώσεις του προέδρου Πούτιν και του στρατηγού, ΥπΕθ, Σερκγέι Σοϊγκού, η Ρωσία μπορεί να καλέσει σε επιστράτευση 1 εκατομμύριο εφέδρους και να παρατάξει πανστρατιά 25 εκατομμυρίων εφέδρων. Πάντοτε στην ιστορία της η Ρωσία κινήθηκε με τον δικό της ρυθμό κι όταν χρειάστηκε ο λαός συνέρρευσε στα μέτωπα κατά εκατομμύρια και άλλαξε τα δεδομένα των μαχών.

Βασική μέριμνα των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων είναι η υπεράσπιση της τεράστιας ρωσικής επικράτειας, 17.100.000 τετ.χλμ. όντας η μεγαλύτερη χώρα του πλανήτη. Είναι πασιφανές, ότι η Ρωσία επιχειρεί μεν στην Ουκρανία, αλλά πρωτίστως μεριμνά για την άμυνά της σε έναν επαπειλούμενο Γ΄ΠΠ –και πυρηνικό. Ειδικά μετά το 1990, δέχεται συνεχή κυκλωτική επίθεση από το ΝΑΤΟ. Επίκειται η ένταξη σε αυτό της Σουηδίας και της Φινλανδίας, ενώ στη Γεωργία διενεργούνται ασκήσεις του ΝΑΤΟ (βλ. κείμενό μου «Η εξολόθρευση της Ρωσίας βάσει αμερικανικών εγγράφων^[2]», (16/3/2022). Η κύκλωση αυτή ολοκληρώνεται μέσω των Μουσουλμανικών χωρών, Κεντρικής Ασίας, (βλ. γεγονότα στο Καζακστάν), στις οποίες δρουν πράκτορες της Δύσης, Αμερικανοί Άγγλοι και άλλοι. Στις ίδιες χώρες επιχειρούν χιλιάδες πλέον αμερικανικές ΜΚΟ, του Τζορτζ Σόρος και της Δύσης, για την από μέσα ανατροπή των εκεί κυβερνήσεων υπέρ των αμερικανικών, πρωτίστως, συμφερόντων.

Από ποιους παράγοντες θα εξαρτηθεί η σταδιακή μετατροπή

της «Προληπτικής Ειδικής Επιχείρησης» σε ολοκληρωτικό πόλεμο

α. Πρωτίστως από τις απώλειες σε έμψυχο στρατιωτικό δυναμικό της Ουκρανίας. Σύμφωνα με τον Συνταγματάρχη των ΗΠΑ, Ντάγκλας Μακγκρέγκορ, ανώτερο συνεργάτη του The American Conservative^[3], πρώην σύμβουλο του Υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ, παρασημοφορημένο βετεράνο και συγγραφέα: «οι απώλειες για τους Ουκρανούς έχουν φτάσει τους 20.000 νεκρούς ή τραυματίες τον μήνα». Αυτό σημαίνει μέχρι σήμερα περισσότερους από 140.000 Ουκρανούς, νεκρούς και τραυματίες. Ο Ρώσος ΥπΕθ, Σοϊγκού σε συνέντευξή του στο κανάλι Russiya 24, στις 21/9/2022, δήλωσε: «οι απώλειες των Ρώσων, σε νεκρούς και τραυματίες, ανήλθαν μόνο σε 5.937 άτομα, με το 90% των τραυματιών να έχουν επανέλθει στα μέτωπα. Ενώ, οι απώλειες των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας ανέρχονται σε περισσότερους από 100.000 νεκρούς και τραυματίες.» Δυτικές εκτιμήσεις μιλούν για περίπου 6.800[4] Ρώσους νεκρούς και τραυματίες.

β. Από τα οικονομικά κονδύλια και το είδος όπλων (μακρού βεληνεκούς;) με τα οποία η Δύση θα υποστηρίζει τους Ουκρανούς. Και, από την εξέλιξη της ρωσικής καταγγελίας, ότι εν ενεργεία αξιωματικοί, Αμερικανοί, Άγγλοι και γενικώς αξιωματικοί του ΝΑΤΟ δρουν φανερά στο έδαφος της Ουκρανίας.

γ. Από την περαιτέρω καταστροφή των ζωτικών υποδομών της Ουκρανίας. Μόνο σε μία μέρα, στους ρωσικούς βομβαρδισμούς της 10ης Οκτωβρίου 2022, κτυπήθηκαν 173 στόχοι σε όλη την Ουκρανία. Μεταξύ αυτών τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το γερμανικό Προξενείο στο Κίεβο, (Reuters Bild κ.α.) Στον καθολικό πανικό που επικράτησε, η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κίεβο κάλεσε τους Αμερικανούς να εγκαταλείψουν την Ουκρανία. Είναι ενδεικτικό ότι στην πόλη Λβιβ, κοντά στην Πολωνία, διακόπηκε το 90% παροχής ρεύματος και ύδρευσης. Ανάλογα ποσοστά ζημιών παρουσίασαν και όλες οι άλλες πόλεις-στόχοι των ρωσικών πυραύλων.

Πόσο τελικά έδαφος ανέκτησαν οι Ουκρανοί στην αντεπίθεσή τους μέχρι σήμερα;

Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του προέδρου της Ουκρανίας, Ζελένσκι, στις 7/10/2022, τα εδάφη που ανέκτησαν οι Ουκρανοί ανέρχονταν σε 2.434 τετ.χλμ.[5] Με δεδομένο ότι ο ίδιος είχε δηλώσει ότι οι Ρώσοι ήλεγχαν το 20% της Ουκρανίας, (για την ακρίβεια 20,62%, βάσει ουκρανικών στοιχείων). Η Ενσωμάτωση στη Ρωσία αφορούσε επισήμως το 15% ουκρανικών εδαφών, καθώς το υπόλοιπο αποτελεί εμπόλεμη ζώνη. Η έκταση της Ουκρανίας πριν την έναρξη του πολέμου ήταν 603.500 τετ.χλμ. Το 20,62% εδαφών που ήλεγχε η Ρωσία ήταν 124.441 τετ.χλμ., και απέμεναν στην Ουκρανία 479.059 τετ. χλμ. Αυτά πριν την αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων από Ιζιούμ και Λίμαν. Άρα τα ανακτηθέντα 2.434 τετ.χλμ (από τα μέχρι πρότινος ελεγχόμενα από τους Ρώσους, 124.441 τετ.χλμ.) αντιστοιχούν στο 1,95% εδαφών. Ενώ, αν δεχτούμε τις ρωσικές επιμετρήσεις το ποσοστό είναι 1,68%. Έστω και εάν θεωρηθεί πως είναι διπλάσια τα εδάφη που ανέκτησαν οι Ουκρανοί, αυτό αποτελεί μεν περιορισμένη ήττα για τη Ρωσία, αλλά, δεν δικαιολογεί τις εξαγγελίες θριάμβου του Κιέβου και της Δύσης. Με δεδομένες τις μεγάλες ουκρανικές απώλειες πρόκειται για τον ορισμό της Πύρρειας νίκης.

Ωστόσο, από τις 5/10/22 μέχρι σήμερα, οι Ρώσοι ανέκοψαν την ουκρανική επίθεση στη Λίμαν και το 208ο Σύνταγμα Κοζάκων ανακατέλαβε τον οικισμό Ντιπρόβα, τις πόλεις Ζαΐτσεβο, Μικολάιβκα, Βεσελάια Ντολίνα και μπορούν να μπουν στο Μπάκχμουτ από τα νότια αυτής της πόλης οχυρό. Άρα όλα είναι ρευστά.

Τα μακροχρόνια σχέδια της Δύσης για διάλυση της Ρωσίας σε τέσσερα (4) τμήματα πιστοποιούνται από τα εξής:

α. Το σχέδιο τεμαχισμού που παρουσίασε ο Γερμανός Καγκελάριος, στη γερμανική Βουλή[6] το 1914,

β. Το γερμανικό Υπόμνημα Πολ Ρόρμπαχ, για δημιουργία Ουκρανίας και προσάρτηση ρωσικών εδαφών, του 1917[7],

γ. Τα νεότερα σχέδια των ΗΠΑ και της Δύσης, (Έκθεση Rand)[8] ,του 2019, τα οποία ξεκινούν από το 1978, και προβλέπουν ολοκληρωτικό πόλεμο κατά της Ρωσίας.

δ. Τα Σχέδια Ασκήσεων του ΝΑΤΟ[9], σε επαφή με την ρωσική επικράτεια και περικύκλωση αυτής, του 2022,

ε. Την άμεση, τελικά, εμπλοκή του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, με άνδρες και πολεμοφόδια υπό την ηγεσία Αμερικής και Αγγλίας.

Κατόπιν αυτών και πολλών άλλων στοιχείων που λόγω εκτάσεως δεν επιτρέπεται η ανάπτυξή τους, η Ρωσία έχει μόνο δύο εναλλακτικές:

ή να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο απέναντι σε ολόκληρη τη Δύση ή αυτοκτονώντας επιχειρησιακά και στρατιωτικά να αποδεχθεί την σταδιακή της διάλυση.

 

 

---

[1]https://www.ethnos.gr/World/article/218978/diethnhsamnhstiaooykranikosstratosethesesekindynoamaxoysdhmioyrghsestratiotikesbaseissesxoleiakainosokomeia

 

[2]https://romanosg.blogspot.com/search/label/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82%20%CE%A1%CF%89%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CF%82%0A%CE%97%20%CE%B5%CE%BE%CE%BF%CE%BB%CF%8C%CE%B8%CF%81%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7%20%CF%84%CE%B7%CF%82%20%CE%A1%CF%89%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82%20%CE%B2%CE%AC%CF%83%CE%B5%CE%B9%20%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD%20%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CF%89%CE%BD

[3] The American Conservative, 22/9/22,: https://www.theamericanconservative.com/holding-ground-losing-war/

[4] Το BBC και ο ανεξάρτητος ειδησεογραφικός ιστότοπος Mediazona, ανέφερε πως έως τις 25/9/2022, ο αριθμός Ρώσων νεκρών και τραυματιών ανέρχεται σχεδόν στους 6.800 άνδρες.

[5] Ζελένσκι, 8/10/2022, «Συνολικά, 2.434 τετραγωνικά χιλιόμετρα του εδάφους μας και 96 κοινότητες έχουν ήδη απελευθερωθεί από την έναρξη αυτής της επιχείρησης».

https://www.liberal.gr/diethni-themata/zelenski-apeleytherosame-2434-tetragonika-hiliometra

 

[6] 1914, Γερμανός Καγκελάριος Theobald von Bethmann-Hollvoeg, γερμανική Βουλή, σχέδιο για διάλυση της Ρωσίας σε τέσσερα (4) τμήματα: 1. Ουκρανία, 2. Σιβηρία, (στην οποία θα απομονωθούν οι Ρώσοι), 3. Νοτιανατολική Ομοσπονδία (Μουσουλμανικών Επαρχιών), 4. «Εναπομείνασα Ρωσία» (της Λιθουανίας, Λετονίας, Εσθονίας, υπό κεντροευρωπαϊκό έλεγχο, πράγμα που συνέβη).

[7] Rohrbach, Paul und Schmidt, Alex, «Die russische Revolution», Βδ.7 der Reihe: Die russische Gefahr, Beiträge und Urkunden zur Zeitgeschichte, hrt. von Paul Rohrbach, Stuttgart (Στουτγγάρδη) 1917, s.7 (Einleitung) και σ.95.

[8] ο.π., υποσημείωση 2.

[9] ο.π., υποσημείωση 2.

Γιώργος Ρωμανός: Κατάργηση της Δημοκρατίας η ακύρωση της Δικαιοσύνης. Παράδοση του νερού, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, στο Υπερταμείο

 

Γιώργος Ρωμανός

Συγγραφέας Αναλυτής, Ιστορικός Ερευνητής

Κατάργηση της Δημοκρατίας η ακύρωση της Δικαιοσύνης. Παράδοση του νερού, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, στο Υπερταμείο 

Στις 30 Ιουλίου 2022 ο Ενιαίος Κυβερνητισμός, υπό την Νέα Δημοκρατία, κατάφερε άλλο ένα καίριο πλήγμα κατά της Δημοκρατίας, του Συντάγματος και της Δικαιοσύνης μας, δημοσιεύοντας τον Νόμο 4964/2022 - ΦΕΚ 150/Α/30-7-2022 (Άρθρα 113 - 201).

Και είναι Ενιαίος Κυβερνητισμός διότι άλλοτε υπό την ΝΔ, ή το ΠΑΣΟΚ ή τον ΣΥΡΙΖΑ κλπ «Δημοκρατικές Δυνάμεις» πάντοτε συμφωνούν τελικά στα μεγάλα κρίσιμα ζητήματα που βλάπτουν την χώρα, όπως π.χ.: Αδράνεια σε Κυπριακό, Μνημόνια, Ίμια, «Συμφωνία Πρεσπών», Συμφωνία ΑΟΖ με Αίγυπτο που αφήνει ακάλυπτη τη μισή Ρόδο και ολόκληρο το Καστελόριζο, και πολλά άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός.

Η ημερομηνία δημοσίευσης επιλέχθηκε σκοπίμως, ώστε οι τυχόν αντιδράσεις να εκτονωθούν τον Αύγουστο, όπου όλα υπολειτουργούν και ο λαός απουσιάζει πολύ περισσότερο από όσο απουσιάζει μονίμως στην Πολιτική.

Το μέγιστο ζήτημα του εθνοβλαβούς αυτού νόμου παρουσιάστηκε από ελάχιστες ελευθερόφρονες Ιστοσελίδες, μέσα στον Αύγουστο…, αλλά εξαφανίστηκε από τα ΜΜΕ της ντροπής, των κατασκευασμένων ειδήσεων και της βαθιά μισελληνικής προπαγάνδας των πραιτοριανών της «Λίστας Πέτσα» –ΝΔ.

Επειδή θεωρούμε το θέμα τεραστίας σημασίας το επαναφέρουμε σήμερα στις πραγματικές του διαστάσεις.

Νομικό πραξικόπημα με κατοχικό φορέα

Ο νόμος είναι το πιο πρόσφατο νομικό πραξικόπημα της ιδιωτικής «Βουλής» που έχουν στήσει επί 48 χρόνια Μεταπολίτευσης τα ολιγαρχικά, μειοψηφικά (επί συνόλου 9,9 εκατ. εγγεγραμμένων ψηφοφόρων) κόμματα του Ενιαίου Κυβερνητισμού. Αυτή η ιδιωτική «Βουλή», κατ’ επανάληψη ψηφίζει ό,τι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν! Ούτε καν στον μισό λαό που πάει στις κάλπες για να ψηφίσει, αφού ο άλλος μισός απέχει (κακώς!) από αηδία.

Έτσι, στο Ολιγαρχικό, απολύτως πρωθυπουργοκεντρικό, Πολίτευμά μας καταργήθηκε ξανά στην πράξη –και με τον πλέον εμφαντικό τρόπο– το Σύνταγμα, αγνοήθηκε (ξανά) η Δικαιοσύνη και μάλιστα σε ανώτατο επίπεδο, αφού το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) σε Μείζονα Ολομέλεια είχε αποφανθεί με συντριπτική πλειοψηφία, 25-2, ΚΑΤΑ αυτού του νόμου και των παραθύρων… που άνοιξε. Με αυτόν το νερό Αθήνας (ΕΥΔΑΠ) και Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ) παραδόθηκε στο Υπερταμείο (ΕΕΣΥΠ), των Μνημονίων. Αυτό που επέβαλαν οι Τύραννοι–Δανειστές, μετά την στυγνή επιβολή κατοχικών Μνημονίων, και το αποδέχτηκαν οι ελληνώνυμοι συνεργάτες τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το Υπερταμείο κατέχει πλέον  όλες τις μεγάλες και κρίσιμες κρατικές εταιρείες τις Ελλάδος, όπως:

Α: Άμεσες θυγατρικές

1. Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ),

2. Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας (ΤΧΣ),

3. Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ),

4. Συμμετοχές 5G Α.Ε. (!!!), και

Β: Λοιπές θυγατρικές

5. Οργανισμός Αστικών Συγκοινωνιών Αθήνας (ΟΑΣΑ),

6. Σταθερές Συγκοινωνίες (ΣΤΑΣΥ),

7. Οδικές Συγκοινωνίες (ΟΣΥ),

8. Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών,

9. ΔΕΗ,

10. Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης (ΕΥΔΑΠ),

11. Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Θεσσαλονίκης, (ΕΥΑΘ),

12. Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ),

13. Ανώνυμη Εταιρεία Διώρυγος Κορίνθου,

14. Ελληνικές Αλυκές Α.Ε.,

15. Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης,

16. Ελληνικά Τραίνα -ΓΑΙΑ ΟΣΕ,

17. Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, ΔΕΘ-HELEXPO.

Ανέφερα επιμόνως μία προς μία όλες τις κρίσιμες Εταιρείες του ελληνικού κράτους που κατέχουν ήδη οι ξένοι δυνάστες μας με τον Δούρειο Ίππο του Υπερταμείου, τόσο ως ντοκουμέντο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης όσο και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία για το μέγεθος της ανεπανάληπτης καταστροφής που έχει υποστεί η Ελλάς. Καταστροφή που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την κατοχή των Ναζί ή την Τουρκοκρατία.

Στην καταλήστευση αυτή έτερος πόλος είναι η ΑΑΔΕ, Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, δηλαδή όλο το Ταμείο της Ελλάδος, που κατέχει η Ε.Ε. Με αυτά τα δύο όργανα ευρωπαϊκής τυραννίας ελέγχεται απολύτως σήμερα (και για τα επόμενα 95 χρόνια) η χώρας μας. Πράγμα που ως γνωστόν επιτεύχθηκε με τα κατάπτυστα (είναι δύο…, και το Ενδιάμεσο…) Μνημόνια Τσίπρα, όπως και με εκείνα των προηγουμένων Μνημονιακών «κυβερνήσεων». Όλα βασίστηκαν σε τεχνητά ελλείματα που δημιουργήθηκαν επί τούτοις.

Η στην πράξη κατάργηση του Συντάγματος δια της αγνόησης της Δικαιοσύνης

Στο Σύνταγμα της Ελλάδος, στο άρθρο 95, παράγραφος 5, αναφέρονται ρητώς τα εξής: «5. Η διοίκηση (Σ.σ.: δηλαδή η κυβέρνηση και άπαντα τα κρατικά της όργανα) έχει υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις. Η παράβαση της υποχρέωσης αυτής γεννά ευθύνη για κάθε αρμόδιο όργανο, όπως ο νόμος ορίζει. Νόμος ορίζει τα αναγκαία μέτρα για τη διασφάλιση της συμμόρφωσης της διοίκησης.» Άρα το Σύνταγμα είναι σαφέστατο: ΔΕΝ μπορεί η κυβέρνηση να μην υπακούει στις δικαστικές αποφάσεις.

Όμως στην Ελλάδα, επί 48 χρόνια Μεταπολίτευσης, μετά από μία σειρά Συνταγματικών πραξικοπημάτων υπό μορφή «Αναθεωρήσεων», το Σύνταγμα στην πράξη παίζει μόνο τον ρόλο που θέλει ο εκάστοτε Ενιαίος Κυβερνητισμός. Κι αυτό γιατί όλες οι εξουσίες πλέον έχουν περάσει στον κατά το ήμισυ «ψηφισμένο» μονοκράτορα-Πρωθυπουργό της Ελλάδος και την Ολιγαρχία που αυτός εκπροσωπεί, μετά από κάθε παρωδία «εκλογών» στις οποίες, όπως προαναφέρθηκε, ψηφίζουν μόνο οι μισοί Έλληνες που έχουν δικαίωμα ψήφου.

Αυτός ο Μονοκράτορας Πρωθυπουργός διορίζει μέχρι και τον κατ’ ευφημισμό «Πρόεδρο Δημοκρατίας» –λέμε τώρα…– που βολεύει το κόμμα του. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός πως στην τελευταία, απολύτως προαποφασισμένη, δήθεν «ψηφοφορία» στην ιδιωτική «Βουλή» τους, ο υποψήφιος πρόεδρος «Δημοκρατίας» ήταν μόνο ένας (!) και ο λαός γνώριζε μέρες πριν τον ακριβή αριθμό των ψήφων που θα λάβαινε κατά την «ψηφοφορία»-φιάσκο από τα τότε κόμματα του Ενιαίου Κυβερνητισμού.

Ο Πρωθυπουργός αυτός, ως απόλυτος κληρονομικός άρχων μιας οικογενειοκρατικής δυναστείας, προάγει ή διορίζει όποιον θέλει σε όλο τον κρατικό μηχανισμό της χώρας μας, ακόμη και στα ανώτατα όργανα της Δικαιοσύνης. Και τούτο γιατί στα τρία ανώτατα δικαστήρια της χώρας μας: Συμβούλιο της Επικρατείας, Άρειος Πάγος, και Ελεγκτικό Συνέδριο, οι δικαστές επιλέγονται από το υπουργικό συμβούλιο, δηλαδή και πάλι από τον Πρωθυπουργό, χωρίς καν το δικαστικό Σώμα να έχει οποιοδήποτε συμμετοχή σε αυτή την κορυφαία για την ύπαρξη της Δημοκρατίας μας διαδικασία.

Με την δικτατορική ισχύ που έχει αποκτήσει στη χώρα μας αυτή η πρωθυπουργική μονοκρατορία κατήργησε στον τύπο και την πράξη, με τον πιο κυνικό τρόπο, την Αρχή Διάκρισης των Εξουσιών, Νομοθετική, Εκτελεστική Δικαστική. Μια διάκριση όνειρο-στόχο, για όλους τους λαούς που επιζητούν την Δημοκρατία, την οποία πρώτος έθεσε ο Όμηρος στην Ιλιάδα, Ραψωδία Β, 205 «…σκῆπτρόν τ᾽ ἠδὲ θέμιστας, ἵνά σφισι βουλεύῃσι…) δηλαδή «Εξουσία μεν… αλλά με Νόμους!…», κατόπιν ο Αριστοτέλης, Πολιτικά ΙΙΙ, ΙV, («ἔστι δὲ τῶν τριῶν τούτων…». Αιώνες μετά, οι ίδιες αυτές αρχές επαναδιατυπώθηκαν από τον Γάλλο φιλόσοφο, Βαρόνο ντε Μοντεσκιέ (1689–1755), όπως και από την Γαλλική Επανάσταση, και άλλους.

Γράφει ο Μοντεσκιέ στο «Πνεύμα των Νόμων»: «Όλα θα ήταν χαμένα αν ο ίδιος άνθρωπος, ή το ίδιο σώμα αρχόντων, ή οι ευγενείς, ή κάποιοι από τον λαό ασκούσαν αυτές τις τρείς εξουσίες: Εκείνη του να νομοθετείς, εκείνη του να επιλύεις τις δημόσιες υποθέσεις και εκείνη του να δικάζεις τα εγκλήματα ή τις ιδιωτικές διαφορές.»

Κι όμως και αυτή η θεμελιώδης παγκόσμια Αρχή για την οποία χύθηκαν ποταμοί αίματος, καταργήθηκε στην Ελλάδα της 48χρονης Μεταπολίτευσης με το, γνωστό, απροκάλυπτα φασίζον θράσος, τυπικό του Φιλελευθερισμού και του Νέο-φιλελευθερισμού στο οποίο δεν υστέρησε και η κατ’ ευφημισμό πλέον «Αριστερά».

Η δουλόφρων παράδοση στους ξένους Δανειστές του Νερού που

είναι Δημόσιο Αγαθό ΜΗ μεταβιβαζόμενο

Σχετικώς με τον νόμο 4964/2022, το ΣτΕ στο σκεπτικό του αναφέρει ρητώς, ότι «το Σύνταγμα απαιτεί οι ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ να βρίσκονται υπό τον ουσιαστικό έλεγχο του Ελληνικού Δημοσίου, πράγμα που σημαίνει ότι το Δημόσιο θα κατέχει την πλειοψηφία του μετοχικού κεφαλαίου των δύο κοινωφελών εταιριών. Έτσι η μεταβίβαση του μετοχικού κεφαλαίου τους στην ΕΕΣΥΠ συνιστά βαρύτατη παράβαση του Συντάγματος. Και τούτο γιατί η ΕΕΣΥΠ είναι Α.Ε., Ανώνυμη Εταιρία (!), η οποία σύμφωνα με τον ιδρυτικό της νόμο, είναι Αμιγώς Κερδοσκοπικός Ι δ ι ω τ ι κ ό ς Φορέας με σκοπό την οικονομική εκμετάλλευση της περιουσίας του ελληνικού Δημοσίου για την «εξυπηρέτηση» των δανειακών υποχρεώσεων της Ελλάδος. Αυτοί οι σκοποί της ΕΕΣΥΠ, πάντοτε σύμφωνα με το σκεπτικό του ΣτΕ, είναι παντελώς ασύμβατοι προς τον κοινωφελή προορισμό που έχουν οι δημόσιες υπηρεσίες, ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, καθώς το νερό της χώρας είναι Δημόσιο Αγαθό προορισμένο για τον λαό της και δεν μπορεί να κατέχεται από οποιονδήποτε.

Κι όμως παρά το ότι το ΣτΕ έκρινε τον νόμο αντισυνταγματικό, η «κυβέρνηση» της Νέας Δημοκρατίας, παραβιάζοντας Σύνταγμα και Δίκαιο, σε μια ανίερη μάζωξη στην ιδιωτική τους «Βουλή» ψήφισαν τον παράνομο νόμο-τερατούργημα.

Έγκλημα εκ προμελέτης, κατά συρροή και κατ’ εξακολούθηση

Υπάρχει όμως και κάτι ακόμη χειρότερο: η εμμονή της αντιδημοκρατίας στο θέμα. Διότι ο Ενιαίος Κυβερνητισμός ξεκίνησε την όλη διαδικασία το 2016, επί κυβέρνησης Τσίπρα, μόνο που τότε δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν την «δουλειά». Έτσι με τα τωρινά Άρθρα 114 και 115 του ν.4964/2022, το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών του Δημοσίου στις ΕΥΔΑΠ/ΕΥΑΘ, δεν μεταβιβάζεται απλώς ξανά στο Υπερταμείο, αλλά νομιμοποιείται η ισχύ της μεταβίβασης αυτής αναδρομικά, από το 2016. Πράγμα που σημαίνει, αναδρομική καταλήστευση των όποιων εσόδων υπήρξαν από το 2016 έως το 2022!

Μάλιστα, με απύθμενο θράσος, ο εν λόγω νόμος, εμπεριέχει και «πρόνοιες» ώστε να μην παραπεμφθεί το θέμα ποτέ ξανά στο ΣτΕ! «Πρόνοιες» που μας θύμισαν εκείνες της διεθνώς παράνομης «Συμφωνίας των Πρεσπών», του κ. Τσίπρα. Δεν υπάρχει προηγούμενο, ούτε καν στην πολλαπλά αμαρτωλή 48χρονη Μεταπολίτευση, μιας τόσο κυνικής κατάργησης των Αρχών: α. του Ήδη Δεδικασμένου και β. της Διάκρισης των Εξουσιών.

Αυτή είναι η «Γ΄ Δημοκρατία» , όπως την κατάντησαν μετά το 1974, κλείνοντας τον δρόμο σε μια α λ η θ ι ν ή, προοδευτικά πιο ά μ ε σ η Δημοκρατία, που αποτελεί όραμα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων.